Page 48 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 48

ื
           สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
                     อส
                 ื
               ีเถ
                 ่อนข
           สำ
              ม
                        รำ
                          ญ
                       �ำ
           ส�ำคัญไป จำกน้นเขำก็ช้นำงอย่ำงไม่อยำกเช่อ “เจ้ำแต่งงำนยังพกกระบ ี ่
                         ั
                                                ื
                               ี
           อีกรึ?”
                  ซ่งซินหนิงสะบัดกระบ่ยำวแล้วออกกระบวนท่ำท่หน่ง ‘เทพธิดำ
                                                             ึ
                                    ี
                                                          ี
           โปรยบุปผำ’
                    ิ
                                      ี
                  เจ้งสวินฮวนสลับสับเปล่ยนต�ำแหน่งอย่ำงรวดเร็ว หลบหลีกเพลง
           กระบี่ของนำงไปพลำงปำกก็ไม่อยู่ว่ำง
                  “ยังไม่ได้เข้ำหอก็คิดจะฆ่ำสำมีเสียแล้ว ครั้งที่แล้วข้ำผู้นี้ปล่อยเจ้ำ
                                                                ิ
           ไป เจ้ำไม่รู้จักส�ำนึกบุญคุณและคิดหำวิธีตอบแทน ยังคิดจะตัดส่งส�ำคัญ
                             ่
                                   ี
                                                                ั
                    ี
                             ี
                          ้
           ของข้ำผ้น้อก พÉรำยทโหดเห้ยมอ�ำมหตทสดคอจตใจของสตรจรงดงคำด...”
                        ิ
                                                              ิ
                                                            ี
                                              ุ
                                            ี
                  ู
                                                  ิ
                                                ื
                                            ่
                                          ิ
                   ี
                                                        ั
                              ู
                                                                  ุ
                                ้
                                                                 ี
                                ี
                                            ั
                                                                 ่
                     ั
                       ่
                  “ครงทแล้วข้ำผ้นไม่ควรใจอ่อนกบเจ้ำ ควรจะจดกำรเจ้ำทหบเขำ
                     ้
                       ี
           ซิวหลัวเสีย แต่ทว่ำมีวำสนำต่อกันห่ำงไกลพันล้ยังพบพำน ยังไม่สำยเกิน
                                                  ี
           กำรณ์ เข้ำหอคืนนี้ก็ไม่ต่ำงกัน...”
                   ั
                                           ี
                  ท้งสองต่อสู้กันติดพัน ยำกท่จะรู้แพ้รู้ชนะ แม้ซ่งซินหนิงจะม ี
           กระบ่อยู่ในมือ แต่ติดท่พ้นท่ว่ำงในห้องมีจ�ำกัดจึงส�ำแดงเพลงกระบ่ไม่ได้
                ี
                                ื
                                                                   ี
                                   ี
                               ี
           เจิ้งสวินฮวนหำโอกำสชิงอำวุธของนำงและเข้ำไปแนบชิดกำยนำง
                  ยังไมทันไดลอบเชยชม แสงเย็นยะเยือกก็วำบขึ้นทำงหำงตำ เมื่อ
                      ่
                           ้
           เขำหนÈรÉะไป มดบนสดำสำมเล่มกแ©ลบผ่ำนใบหน้ำเขำและปักลงบน
               ั
                               ี
                                 �
                             ิ
                          ี
                  ี
                                          ็
           ก�ำแพงด้ำนหลัง
                  “บ้ำเอย! เจ้ำเข้ำหอยังซ่อนอำวุธลับอีก?”
                  ซ่งซินหนิงแค่นเสียงเย็น คร้ำนจะพูดไร้สำระให้มำกควำมแล้วเข้ำ
           ต่อสู้ต่อ
                                ี
                  สำวใช้สองนำงท่เ½‡ำอยู่ด้ำนนอกห้องได้ยินเสียงภำยในห้องก็อด
           ที่จะหน้ำแดงและใจเต้นไม่ได้
       46
   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53