Page 46 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 46

สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
           สำ ม ีเถ ่อนข อส �ำ รำ ญ
                 ื
                 ื
                  นำงหลับตำน่งสมำธิอยู่ในเก้ยว ใจสงบน่งรำวกับน้ำน่ง ให้พลัง
                                                    ิ
                                                               ิ
                                          ี
                             ั
                                                            �
                                                    ั
           ปรำณไหลเวียนในร่ำงกำย ขจัดควำมคิด¿ุ‡งซ่ำนท้งหมด เอำตัวออกจำก
           เหตุกำรณ์
                  หลังกรำบไหว้¿‡ำดินเสร็จและส่งตัวเข้ำห้องหอ ซ่งซินหนิงผู้เป็น
                   ั
                                        ี
           เจ้ำสำวน่งอยู่บนเตียงมงคล ยำมท่ผ้ำคลุมÈีรÉะสีแดงถูกเปิดออก นำงก ็
           แสร้งขวยเขินและเหลือบตำมองเจ้ำบ่ำวอย่ำงเหนียมอำย

                  ทว่ำทันทีท่มองกลับเหมือนถูกตีแสกหน้ำ จิตใจนำงต่นตระหนก
                           ี
                                                              ื
           ไปหมด
                  บุปผำไร้ใจ!

                                          ื
                         ี
                  ค�ำพูดท่เป็นสิริมงคลของแม่ส่อ ค�ำอวยพรของทุกคน นำงได้ยิน
           แต่ไม่เข้ำหู ดวงตำทั้งคู่เพียงจับจ้องคนสำมำนย์แห่งยุทธจักรตรงหน้ำนิ่ง
                  ที่ตื่นตระหนกไม่ต่ำงกันยังมีเจิ้งสวินฮวนผู้เป็นเจ้ำบ่ำวอีกคน เขำ

                                       ี
                            ิ
           คำดไม่ถึงเป็นอย่ำงย่ง เจ้ำสำวท่เก้ยวเจ้ำสำวขนำดแปดคนหำมของตนเอง
                                     ี
           สู่ขอมำกลับเป็นอวี้½ูหรงที่ตำมฆ่ำเขำมำตลอดทำง!
                                                       ั
                  ภำยใต้สำยตำของทุกคนท่ก�ำลังจ้องมอง ท้งสองสบตำกันและ
                                        ี
           ละสำยตำจำกกันไม่ได้

                            ี
                                                                  ี
                      ื
                  แม่ส่อหลิวท่อยู่ด้ำนข้ำงเอ่ยหยอกล้อว่ำ “ดูสิ บ่ำวสำวคู่น้พึงใจ
            ั
                                                     ่
                                               ี
                                             ้
                                             ี
                                                               ั
           กนและกนเสยแลว! ไมต้องรบรอนๆ คนนมเวลำ ยอมใหทำนทงสองดจน
                                                                    ู
                                                          ้
                                                           ่
                                                               ้
                                     ้
                      ี
                                  ี
                         ้
                              ่
                  ั
                                           ื
           พอแน่นอนเจ้ำค่ะ!”
                  ทุกคนหัวเรำะและเอ่ยหยอกล้อข�ำขันตำม
                  เจ้ำบ่ำวและเจ้ำสำวละสำยตำออกมำในเวลำเดียวกัน เจ้ำบ่ำว
                ิ
           แย้มย้ม ส่วนเจ้ำสำวมีท่ำทีขวยเขิน ท่ำมกลำงเสียงหัวเรำะขบขันของ
                        ั
                   ั
                                               ื
           ทุกคน ท้งสองน่งเคียงข้ำงกันและคล้องแขนด่มสุรำด้วยกัน รับค�ำหยอกล้อ
       44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51