Page 36 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 36
ีเถ
่อนข
ม
สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
สำ
ื
�ำ
อส
รำ
ื
ญ
“ไม่ได้ พวกเรำป¯ิเสธกำรแต่งงำนเสีย!”
“ท่ำนคิดว่ำเรื่องนี้ท่ำนมีสิทธิìตัดสินใจหรือเจ้ำคะ”
ึ
เย่ยนเหนียงสะอึกไปครู่หน่ง คนแซ่ซ่งน่นหำกจัดกำรง่ำยขนำดน
้
ี
ี
ั
ี
ี
่
ู
นำงเยยนเหนยงจะอย่ในหม่บ้ำนชนบทแห่งนเป็นอนุนอกบ้ำนมำตลอด
ู
้
ี
หรือ? จะท�ำได้เพียงรอคอยและโทÉ¿‡ำโทÉผู้คนหรือ?
ิ
ี
ู
่
ื
ี
พดควำมจรงแล้ว นำงเป็นแค่สตรอ่อนแอทมอไม่มแรงแม้แต่จะ
ี
มัดไก่ เป็นสตรีท่ท�ำได้เพียงอำÈัยบุรุÉเล้ยงดู จะมีควำมสำมำรถอะไรไป
ี
ี
ป¯ิเสธเรื่องที่บุรุÉตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว?
เย่ยนเหนียงถูกโจมตีจนจิตใจเต็มไปด้วยควำมละอำย สุดท้ำยก ็
ี
ก้มหน้ำรับผิด
“ลูกเอŽย เป็นแม่ท่ผิดเอง เจ้ำว่ำท�ำอย่ำงไร? แม่ล้วน¿ังเจ้ำ” คร้งน ้ ี
ี
ั
ไม่ใช่กำรแสร้งร้องไห้ แต่เป็นน�้ำตำของจริง
ื
แต่ไหนแต่ไรบุตรสำวมีควำมเห็นเป็นใหญ่น่ำเช่อถือ เป็นเสำหลัก
ิ
ี
ในบ้ำนมำโดยตลอด เยยนเหนยงโชคดีมำกท่ให้ก�ำเนดบุตรสำวท่มีควำม
ี
ี
ี
่
ี
ี
สำมำรถในกำรคิดและตัดสินใจด้วยตนเองเช่นน้ สิบกว่ำปีมำน้สำมีไม่
ถำมไถ่แยแสนำง ดีที่มีบุตรสำวอยู่เป็นเพื่อนในกำลเวลำที่ยำวนำน ถึงได้
ี
ท�ำให้วันเวลำท่นำงอยู่เพียงล�ำพังมีควำมหวัง ไม่ถึงกับตำยไปเพรำะควำม
อัดอั้นตันใจ
ี
นำงยังคงโชคดีอีก ตอนแรกท่รับปำกให้บุตรสำวไป½ƒกวรยุทธ์เป็น
ิ
ส่งท่ถูกแล้ว บุตรสำวเข้ำวังวิญญำณหยกตอนอำยุเจ็ดปี หลำยปีมำน้ท่อง
ี
ี
ึ
อยู่ในยุทธภพ ควำมรอบรู้กว้ำงขวำงพลอยท�ำให้นำงได้พ่งบุญของบุตรสำว
เพิ่มพูนควำมรู้ไม่น้อย
ต่อให้เย่ยนเหนียงเ½‡ำปรำรถนำจะกลับตระกูลซ่ง ก็ไม่มีทำงสละ
ี
34
