Page 32 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 32

สำ ม ีเถ ื ่อนข อส �ำ รำ ญ
           สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
                 ื
                  “ดูท่ำกำรค้ำของนำยท่ำนผู้เ²่ำซ่งคร้งน้จะตกลงได้รำคำดี” ไม่ต้อง
                                               ั
                                                  ี
           คำดเดำนำงก็รู้ว่ำนี่คือหีบที่ตระกูลซ่งให้คนส่งมำ

                          ้
                                               ิ
                          ู
                  นำยท่ำนผเ²่ำซงกคอซงซอเหรน บดำของซงซนหนง ทว่ำแต่ไหน
                                                        ิ
                                                      ่
                                           ิ
                                       ื
                                 ็
                                     ่
                                  ื
                                       ่
                                                            ิ
                               ่
           แต่ไรนำงไม่เรียกเขำว่ำบิดำ ล้วนเรียกว่ำนำยท่ำนผู้เ²่ำซ่ง
                  เยี่ยนเหนียงถำมด้วยควำมสงสัย “กำรค้ำอะไร”
                  ซ่งซินหนิงเอ่ยออกมำสำมค�ำยิ้มๆ “ขำยบุตรสำว”
                                         ั
                                                ิ
                    ี
                  เย่ยนเหนียงชะงักไป จำกน้นขมวดค้ว “พูดเหลวไหลอีกแล้ว! น ่ ี
           คือสินสอด สินสอด! บิดำเจ้ำบอกไว้ในจดหมำยแล้ว น่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ
                                                       ี
               ั
           เท่ำน้น ส่งมำให้พวกเรำตัดชุดใหม่ก่อน ยำมกลับไปก็ให้ดูมีหน้ำมีตำหน่อย”
                  ซ่งซินหนิงส่ำยหน้ำ “ท่ำนเป็นม่ำยสิบกว่ำปี เงินทองไม่กี่หีบก็ซื้อ
           ท่ำนได้แล้ว ถูกเขำหลอกขำยแล้วยังช่วยเขำนับเงินอีก ช่ำงไม่เห็นโลงÈพ
           ไม่หลั่งน�้ำตำจริงๆ”
                  ซ่งซินหนิงรู้ สตรีเช่นมำรดำมีทุกหนแห่ง ตลอดชีวิตสำมำรถท�ำได ้
                 ึ
           เพียงพ่งพำบุรุÉ ไม่ว่ำจะได้รับควำมไม่เป็นธรรมจำกบุรุÉมำกน้อยเพียง
           ใด ขอเพียงแต่บุรุÉกลับตัวกลับใจ พวกนำงก็จะปลอบใจตัวเอง แสดงกำร

           ให้อภัยด้วยควำมใจกว้ำงของสตรีออกมำ

                  นำงคร้ำนจะพูดกับมำรดำจึงหมุนกำยออกจำกห้อง เรียกป‡ำ
                                                                    ื
                        �
           เหมยให้ไปต้มน้ำร้อนหม้อหน่ง นำงต้องกำรช�ำระล้ำงควำมเหน็ดเหน่อย
                                    ึ
           เมื่อยล้ำจำกกำรเดินทำง
                    ี
                  เย่ยนเหนียงรีบใส่กุญแจหีบไม้ให้เรียบร้อยแล้วเก็บลูกกุญแจไว้
                                         ึ
           เป็นอย่ำงดี จำกน้นยกชำยกระโปรงข้นแล้วไล่ตำมบุตรสำวไปอย่ำงรีบร้อน
                          ั
                  “หนิงเอŽอร์ อย่ำงไรเสียเขำก็เป็นบิดำของเจ้ำ...”

                  “ข้ำทรำบเจ้ำค่ะ ท่ำนคืออนุนอกบ้ำนของเขำ ข้ำคือบุตรสำวนอก

       30
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37