Page 27 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 27

เ
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                  
                                                                โมเหยียน
                                                                โ
                                                                 ม
                                                                       น
                                                                     ย
            ส�ำหรับผู้คนในวังวิญญำณหยกกลับเกิดผลกระทบมำกมำย เบ้องบนต้งแต่
                                                              ื
                                                                     ั
                                ื
            หัวหน้ำสำย ผู้คุมก® เบ้องล่ำงต้งแต่แม่ครัว ผู้ดูแล แม้แต่คนท�ำงำนจิปำถะ
                                      ั
            พวกให้อำหำรหมูเล้ยงม้ำรวมถึงท�ำควำมสะอำด ไม่มีผู้ใดไม่รู้ว่ำÈิÉย์พ ่ ี
                             ี
            หญิง½ูหรงชอบÈิÉย์พี่ใหญ่อวี้จ่ำน
                   “ÈิÉย์พี่หญิง½ูหรง ท่ำนจะกลับไปแต่งงำนจริงหรือ?”
                   ÈิÉย์วังวิญญำณหยกล้อมรอบซ่งซินหนิงไว้ทุกด้ำน แย่งกันถำมไถ่
            ไม่อยำกเชื่อว่ำอยู่ๆ นำงจะกลับบ้ำนไปแต่งงำน
                               ั
                   “ครอบครัวหม้นหมำยไว้ให้ข้ำ เดือนหน้ำก็จะแต่งแล้ว ข้ำต้องกลับ
                                                   ่
                                                   ื
                                 ั
                                          ี
                                                                   ิ
                                                                      ั
            ไปรอเข้ำพิธ” เมอเผชิญกบสำยตำท่ไม่อยำกเชอหลำยคู่ ซ่งซนหนงกลบ
                                                               ิ
                          ่
                          ื
                      ี
                                                 ี
                                             ื
                                                            ี
                                   ิ
            ใจจดจ่อตอบกลับด้วยรอยย้ม คล้ำยว่ำเร่องท่ต้องแต่งงำนน้นำงเ½‡ำรอคอย
            เป็นอย่ำงมำก
                   ทุกคนสบตำกันและกัน มีคนขยิบตำบุ้ยใบ้และใช้Èอกกระทุ้ง ส่วน
            ผู้ที่ถูกÈอกกระทุ้งผู้นั้น ภำยใต้สำยตำจ้องมองระยะประชิดของทุกคน ใน
            ที่สุดก็รวบรวมควำมกล้ำแล้วเอ่ยถำมข้อสงสัยในใจของทุกคนออกมำ
                   “นี่...ÈิÉย์พี่ใหญ่อวี้จ่ำนทรำบเรื่องนี้หรือไม่”
                     ื
                   เม่อเผชิญกับสำยตำท่จับจ้องของทุกคน ซ่งซินหนิงถึงค่อยเข้ำใจ
                                     ี
            ใน©ับพลัน ที่แท้เรื่องที่นำงชอบÈิÉย์พี่ใหญ่ ทุกคนล้วนมองออก...
                             ี
                   เครำะห์ดีท่นำงปรับสภำพจิตใจตัวเองเรียบร้อยแล้วจึงสงบน่ง
                                                                       ิ
            เหมือนเช่นปกติทุกเมื่อ
                   “ÈิÉย์พี่ใหญ่ลงจำกเขำไปแล้ว ข้ำไม่ทันได้บอกเขำ”
                   นอกจำกวรยุทธ์จะยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว อวี้จ่ำนยังเป็นบุรุÉรูปงำม

                                   ั
                                              ื
            อีกด้วย เขำกับซ่งซินหนิงท้งสองจิตใจส่อถึงกัน ทุกกระบวนท่ำทุกกำร
                                                              ั
                ื
            เคล่อนไหวไม่จ�ำเป็นต้องเอ่ยค�ำ เป็นไปอย่ำงธรรมชำติ ดังน้นกำรจำกไป
                                                                          25
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32