Page 23 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ

ห
ยี
ย
เ
โ โมเหยียน
ม

น
ี
ซ่งซินหนิง¿ังอยู่เงียบๆ จนกระท่งวันน้เม่อนำง¿ังท่เขำพูดจำก
ั
ี
ื
ี
มุมมองของบุคคลท่สำมถึงค่อยตระหนักในทันที ท่แท้ควำมอ่อนโยน
ี
ของเขำไม่ใช่ของนำงแต่เพียงผู้เดียว
ี
ÈิÉย์น้องหญิงเล็กรู้สึกว่ำÈิÉย์พ่ใหญ่ป¯ิบัติต่อนำงซ่งซินหนิงด้วย
ี
ี
ท่ำทีพิเÈÉ แต่มองจำกมุมของนำงซ่งซินหนิง ท่ÈิÉย์พ่ใหญ่ป¯ิบัติต่อÈิÉย์
น้องหญิงเล็กท�ำไมจะไม่พิเÈÉเล่ำ?
ที่แท้เป็นนำงที่คิดเข้ำข้ำงตัวเอง
ี
ั
ในสำยตำของเขำ ควำมพิเÈÉของนำงอยู่ท่ท้งสองคนเป็นÈิÉย์เอก
ท้งเจ็ดของประมุขวังเหมือนกัน กำรท่เขำป¯ิบัติต่อนำงอย่ำงสนิทสนมก ็
ี
ั
เป็นไปตำมหลักธรรมชำติของมนุÉย์
ึ
แม้ÈิÉย์พ่ใหญ่และÈิÉย์น้องหญิงเล็กจะจำกไปพักหน่งแล้ว นำง
ี
ยังคงนอนอยู่ท่ำมกลำงใบไผ่โดยไม่ขยับเขยื้อน
ิ
ี
ื
ใบไผ่ท่เต็มพ้นปกคลุมร่ำงกำยของนำง กล่นหอมเย็นของใบไผ่ท ี ่
ปกตินำงชอบมำกที่สุด ในวันนี้กลับมีรสขม½ำดเ½„›อนเพิ่มเข้ำมำ
ไม่ ไม่ใช่ใบไผ่ท่ขม แต่เป็นใจของนำงท่ขม ท่แท้ใจของนำงถูก
ี
ี
ี
ตัวเองปิดบังมำตั้งนำน ถึงมองเห็นควำมจริงไม่ชัดเจน...

จนกระทั่งใกล้เวลำอำหำรเย็นซ่งซินหนิงถึงค่อยกลับห้องที่ตัวเอง

พัก

นำงเป็นÈิÉย์สำยตรงของประมุขวัง เดิมควรจะพักอยู่เรือนเดียว
ั
กับÈิÉย์สำยตรงอีกหกคน แต่เพรำะว่ำนำงเป็นสตรี ดังน้นจึงมีโอกำส
ครอบครองเรือนเล็กหลังหนึ่ง

ิ
ี
ยำมน้นำงดีใจย่งนักท่ตัวเองมีเรือนส่วนตัวเล็กๆ จึงไม่ถึงกับต้อง
ี
21