Page 20 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ

ีเถ
่อนข
ม
สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
สำ
�ำ
อส
รำ
ื
ื
ญ
ที่ไกลโพ้นด้ำนหลังเขำของวังวิญญำณหยกมีป†ำไผ่ผืนหนึ่ง ที่แห่ง
ี
น้ผู้คนบำงตำ น้อยนักท่จะมีคนมำ ยำมปกติเม่อไม่มีอะไรท�ำนำงชอบมำ
ื
ี
ั
ี
หลบพักอยู่ท่น่ช่วครู่ กล่นหอมอ่อนๆ ของใบไผ่ท่วนเวียนอยู่ปลำยจมูก
ี
ิ
ี
ท�ำให้นำงรู้สึกใจสงบ แต่ไม่คำดคิดว่ำวันน้จะบังเอิญได้ยินกำรสำรภำพรัก
ี
ต่อÈิÉย์พี่ใหญ่ของÈิÉย์น้องหญิงเล็กที่นี่
�
วิชำซ่อนลมหำยใจของนำงลำเลิÈเป็นอย่ำงย่ง ขอเพียงแต่นำง
ิ
้
ไม่ส่งเสียงก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นนำง
“ÈิÉย์น้องหญิง เจ้ำยังเด็ก”
“ข้ำอำยุสิบห้ำถึงวัยปักปิ›นแล้ว สำมำรถแต่งงำนได้แล้ว”
Õ
ÈÔɏ¾èËÞԧઋ¹¢ŒÒÍÒÂØÂèÊÔº»‚áÅŒÇ ÂѧäÁ‹ä´Œáµ‹§§Ò¹àª‹¹¡Ñ¹ ਌ҨÐ
Õ
ÃպÌ͹ä»ä ¨ÃÔ§æ àÅÂ! ÈÔɏËÞÔ§ÍÒÂعŒÍÂÊÁѹéᵋÅФ¹ÅŒÇ¹äÁ‹ÃٌNjҡÒÃ
Õ
ÊíÒÃÇÁ¤×ÍÊÔè§ã´
ิ
ั
ซ่งซินหนิงต้งอกต้งใจซ่อนลมหำยใจย่งข้น แอบ¿ังอย่ำงระมัดระวัง
ึ
ั
เพรำะนำงอยำกรู้มำกกว่ำว่ำÈิÉย์พี่ใหญ่จะตอบอย่ำงไร
“ขอบคุณในควำมรักของÈิÉย์น้องหญิง ÈิÉย์พ่ใหญ่รับไว้ด้วยใจ
ี
แล้ว”
มุมปำกซ่งซินหนิงโค้งขึ้น
ี
ี
ี
“ÈิÉย์พ่ใหญ่มีคนท่ชอบแล้วใช่หรือไม่? ข้ำได้ยินว่ำ...ÈิÉย์พ่ใหญ่
ป¯ิบัติต่อÈิÉย์พ่หญิง½ูหรงแตกต่ำงออกไปเป็นพิเÈÉ หรือว่ำÈิÉย์พ่ใหญ่
ี
ี
ชอบนำง?”
หัวใจของซ่งซินหนิงถูกแขวนขึ้นสูงยิ่งนัก

“ÈิÉย์น้องหญิง เจ้ำไปกันใหญ่แล้ว”

ื
“ข้ำไม่เช่อว่ำÈิÉย์พ่ใหญ่จะชอบนำง ÈิÉย์พ่หญิง½ูหรงงดงำมไม่พอ
ี
ี
18