Page 22 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 22
ีเถ
อส
�ำ
ื
ื
่อนข
สำมีเถ่อนขอส�ำรำญ
สำ
ม
รำ
ญ
“ข้ำกับนำงมีอำจำรย์คนเดียวกัน พึงจะดูแลเอำใจใส่ต่อนำงให้มำก
หน่อย เจ้ำคิดมำกไปแล้ว”
ี
ิ
“เป็นเช่นนหรือ” เสียงร้องไห้ของÈÉย์น้องหญิงเล็กพลันหยุดชะงก
้
ั
ควำมสบำยอกสบำยใจเข้ำมำแทนที่
ี
“ใน°ำนะÈิÉย์เอกสำยตรงท้งเจ็ด หน้ำท่ท่ควรรับผิดชอบย่อม
ั
ี
มำกกว่ำÈิÉย์คนอ่นๆ อยู่บ้ำง ประมุขวังเรียกร้องและคำดหวังต่อพวกเรำ
ื
ี
สูงมำก วันหน้ำจะต้องรับภำระหน้ำท่ของเหล่ำผู้อำวุโสต่อ ด้วยเหตุน้ข้ำ
ี
และนำงจึงต้องดูแลและกระตุ้นกันและกัน ÈึกÉำแลกเปล่ยนวรยุทธ์ และ
ี
ึ
ั
ิ
ี
่
ี
ิ
ิ
ู
ÈกÉำพจำรณำข้อคดวธกำรทต่ำงคนต่ำงได้มำด้วยกนอย่บ่อยๆ วนเวลำ
ั
ที่อยู่ด้วยกันย่อมมำกกว่ำคนอื่นและสนิทสนมกว่ำเป็นธรรมดำ”
“ที่แท้เป็นเช่นนี้...”
ั
“เพรำะ©ะน้น” เสียงอ่อนโยนของÈิÉย์พ่ใหญ่เปล่ยนเป็นเข้มงวด
ี
ี
ื
“เจ้ำห้ำมคิดมำกและห้ำมคำดเดำม่วซ่ว ข้ำเป็นบุรุÉ หำกมีเร่องชู้สำวอะไร
ั
ั
ิ
แพร่ออกไปก็ยังไม่เป็นอปสรรคกับข้ำ แต่½ูหรงเป็นสตรี ควำมบริสุทธìของ
ุ
สตรีส�ำคัญกว่ำชีวิต ค�ำพูดในวันน้ห้ำมพูดกับผู้อ่นอีก ถ้ำท�ำลำยช่อเสียง
ื
ี
ื
ควำมบริสุทธิìของÈิÉย์พี่หญิง½ูหรงของเจ้ำ ÈิÉย์พี่ใหญ่จะด�ำเนินกำรตำม
ก®ของวัง ลงโทÉควำมผิด°ำนไม่เคำรพของเจ้ำอย่ำงเ©ียบขำด”
“อำ...ÈิÉย์พ่ใหญ่อย่ำโมโหไป ข้ำรู้ผิดแล้ว ท่ำนอย่ำต�ำหนิข้ำ...”
ี
�
น้ำเสียงของÈิÉย์น้องหญิงเล็กหวำนหยดย้อย เกรงว่ำจะกลัวจริงๆ แต่
ควำมออดอ้อนกลับครอบครองเจ็ดส่วนเต็ม
ั
ี
ÈิÉย์พ่ใหญ่ทอดถอนใจเบำๆ อีกคร้ง “ครำวหน้ำห้ำมเอำแต่ใจ
ี
เช่นน้อีก...” น้ำเสียงเขำเปล่ยนเป็นอ่อนโยนอีกคร้ง ให้ควำมรู้สึกตำมใจ
�
ั
ี
เพิ่มขึ้นมำเล็กน้อยอย่ำงคำดไม่ถึง
20
