Page 31 - อ่านฟรี สามีเถื่อนขอสำราญ
P. 31

น
                                                                   ห
                                                                    ยี
                                                                     ย
                                                                  เ
                                                                 ม
                                                                โ โมเหยียน
                                                                  
            รับใช้จัดของ ซ่งซินหนิงเลิกคิ้วขึ้น
                   “ท่ำนแม่ นี่ท่ำนจะย้ำยบ้ำนไปทั้งหลังหรือเจ้ำคะ”
                     ื
                   เม่อเย่ยนเหนียงหันกลับมำเห็นบุตรสำวก็รีบเดินเข้ำไปหำด้วย
                        ี
            ควำมเบิกบำนใจทันที พร้อมกับจับจูงมือบุตรสำวเดินเข้ำไปห้องด้ำนใน
                   “เจ้ำกลับมำได้เวลำพอดี แม่จะให้เจ้ำดูอะไรดีๆ”

                   ซ่งซินหนิงเห็นมำรดำมีสีหน้ำดีใจ ลักÉณะท่ำทำงกระ©ับกระเ©ง

                                           ี
            ห่ำงไกลจำกท่ำทำงเจ็บแค้นของสตรีท่ถูกบุรุÉทอดท้งแต่ก่อนมำก ดูแล้ว
                                                       ิ
            อ่อนวัยขึ้นหลำยปี
                                                         ั
                     ี
                   เย่ยนเหนียงดึงบุตรสำวมำถึงห้องด้ำนใน จำกน้นช้ไปท่หีบไม้ขนำด
                                                           ี
                                                               ี
            ใหญ่บนพื้นพร้อมกับเอ่ยถำม “เจ้ำเดำดู ด้ำนในคือสิ่งใด”
                   ซ่งซินหนิงมองดูแล้วเอ่ยด้วยสีหน้ำจริงจัง “ชำยบ�ำเรอท่ท่ำนแม่
                                                                 ี
            เรียกมำ”

                   เยี่ยนเหนียงส่งเสียงเฮอะและเอ่ยว่ำ “พูดเหลวไหล!”

                   “เอŽ? ไม่ใช่หรอกรึ?” ซ่งซินหนิงมีสีหน้ำผิดหวัง ส่ำยหน้ำอย่ำง
                                                  ื
            หมดอำรมณ์ “ข้ำนึกว่ำท่ำนคิดตกแล้วเลยไปซ้อตัวบุรุÉกลับมำปรนนิบัต ิ
            บนเตียงเสียอีก”

                     ี
                   เย่ยนเหนียงคร้ำนจะพูดกับนำงให้มำกควำม เป็น½†ำยเปิดหีบให้
            บุตรสำวดูอย่ำงรอคอยไม่ไหว

                   “ดู พวกเรำรวยแล้ว!”

                    ่
                                                                     ็
                                                                       ื
                   สงทบรรจุอย่ในหีบไม้นอกจำกเคร่องประดับอัญมณีแล้วกคอ
                       ี
                              ู
                       ่
                    ิ
                                                 ื
            ผ้ำไหม
                     ื
                                              ี
                   เม่อเทียบกับควำมฮึกเหิมของเย่ยนเหนียง ซ่งซินหนิงยังคงสงบ
            ¹Ôè§
                                                                          29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36