Page 17 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 17

NAGARU TANIGAWA


                เธอทกทายอยางอารมณดจนลกคาในรานหนมามองกนหมด ฐานลกคาดไมคอย
                    ั
                                            ้
                                        ้
                                   ี
                                  ์
                                      ู
                           ่
                                                                    ู
                                                                      ่
                                                                       ่
                                                                  ้
                                               ั
                                                       ั
                                                                ู
          ดีนัก มีแต่พวกลุงๆ ชนชั้นแรงงานกลิ่นอายนักเลงที่ชอบก๊งเหล้ากันแต่หัววัน สะท้อนให้
                                              ี
                                    ี
          เห็นสภาพการจ้างงานของประเทศน้เลย สายตาท่พากันจ้องมายังหีบสมบัติบนหลังผม
          ท�าให้รู้สึกไม่สบายใจจนชักอยากจะไปซ่อนอยู่ข้างหลังนางาโตะ
                แต่ทั้งอย่างนั้น
                         ี
                                            ื
                                              ั
                                                                    ี
                “ลูกค้าวันน้เจอลาภลอยแล้ว! ค่ากินด่มท้งหมดฉันจะจ่ายให้เอง ฉันเล้ยงๆ ไม่
          ต้องห่วงเรื่องเงินเลย พระราชาออกเงินให้หมด!”
                                       ั
                เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจดังสน่นจนผนังไม้คุณภาพตาของร้านส่นสะเทือน และ
                                                       ่
                                                       �
                                                               ั
          บรรยากาศในร้านก็เปลี่ยนไปเป็นโหมดงานเลี้ยงทันที
                “เจ้าของร้านอยู่ไหน? เอาอาหารกับเครื่องดื่มทุกอย่างที่มีในเมนูมาให้หมด ท�า
          ตามล�าดับมาได้เลย! ขอห้าที่นะ!”
                ฮารุฮิเดินตรงไปท่โต๊ะด้านในแล้วส่งอาหารอย่างใจป�้ากับเจ้าของร้านหนวดเครา
                                         ั
                             ี
          รุงรัง จากนั้นก็หันมาพูดกับพวกเรา
                                             ่
                                                             ้
                  �
                                               ่
                                                                 ี
                                               ี
                                             ั
                                                               ั
                                                ็
                “ทาอะไรอยเคยวน! ทกคนดวย! รบมานงนเรว มาฉลองลวงหนากนดกวา! ฉลอง
                          ี
                                ุ
                                                         ่
                             ์
                                                                   ่
                                        ี
                         ่
                                    ้
                         ู
          ล่วงหน้า!”
                                                          �
                                                                   �
                                                                        ั
                ผมสงสัยว่าเราจะฉลองอะไรกันล่วงหน้า แต่ไม่มีใครตอบคาถาม แล้วคาถามน้น
          ก็แตกสลายจางหายไปท่ามกลางความวุ่นวาย
                “......”
                     ี
                ขณะท่ผมยืนน่งอยู่ นางาโตะซ่งแต่งตัวเป็นโจรก็เดินผ่านไปอย่างเงียบๆ พร้อม
                                      ึ
                           ิ
          หีบสมบัติบนหลัง
                “ว้าว...... กลิ่นหอมจังเลยนะคะ”
                คุณอาซาฮินะสูดดมด้วยจมูกรูปทรงงดงาม แต่แล้ว
                “ว้าย”
                ก็สะดุดชายเสื้อคลุมของตัวเองจนล้ม
                                                        ี
                                                                         �
                “ว่าแต่คุณสึซึมิยะใจกว้างนะครับ จริงๆ แล้วเงินพวกน้มาจากคลังหลวง การนา
          มาแจกจ่ายเหมือนคืนก�าไรให้กับประชาชนแบบนี้อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดก็ได้ครับ”
                โคอิซึมิพูดขณะช่วยพยุงคุณอาซาฮินะลุกข้นแล้วย้มให้ผม เป็นรอยย้มเจ้าเล่ห์
                                               ึ
                                                                   ิ
                                                     ิ
                                         15
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22