Page 20 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 20

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

          ผนังและก�าลังดีดพิณอยู่ท่ามกลางสาวๆ ในเมืองที่ยืนรายล้อม สายตาที่จ้องมองโคอิซึมิ
                                                                ์
          นั้นเหมือนกับสาวบริสุทธิ์ที่จ้องมองเทพอะโพลโลนซึ่งลงมาจากสรวงสวรรค เห็นแล้วมัน
          ช่างไม่สบอารมณ์เสียเลย
                ช่างเถอะ ยังไงผมก็ยังมีคุณอาซาฮินะอยู่ ผมพยายามปลอบใจตัวเอง ทว่าคุณ
          อาซาฮินะก็ไม่ได้อยู่ข้างๆ ผมเช่นกัน ไปอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย
                “ขอโทษที่ให้รอนะคะ นี่อาหารที่สั่งใช่ไหมคะ? ค่ะ ก�าลังจะไปรับออเดอร์เดี๋ยวนี้

          ค่ะ”
                ไม่รู้ท�าไมเธอถึงกลายเป็นพนักงานเสิร์ฟของร้านไปซะแล้ว วิ่งวุ่นอยู่ระหว่างโต๊ะ
          ดูเหมือนสาเหตุจะมาจากการโดนฮารุฮิบังคับดื่มไปหนึ่งถ้วย เธอวิ่งไปมาระหว่างครัวกับ
          โต๊ะอย่างมีความสุข ใบหน้าเริ่มแดงเล็กน้อย

                “เฮ้ย โคอิซึมิ”
                                                  ิ
                ในท่สุดผมก็ทนน่งกินเงียบๆ คนเดียวไม่ไหว อ่มนานแล้วด้วย เลยเรียกนักดนตร ี
                   ี
                             ั
          พเนจรมือใหม่ที่ก�าลังดีดพิณร้องเพลงราวกับนักดนตรีข้างถนนให้เข้ามาหา
                                                          ื
                                            ิ
                   ิ
                                                             ี
                                                              ั
                โคอซึมิเดินมาหาผม สายตาเคลิบเคล้มของสาวๆ ในเมองน้ยงคงจับจ้องอยู่ท ่ ี
          แผ่นหลังของเขา
                “มีอะไรเหรอครับ นักรบเคียวน์ ไม่พอใจอะไรกับสถานการณ์ของพวกเราตอนน ้ ี
          รึเปล่า?”
                มันก็แหงอยู่แล้ว นี่ไม่ใช่เวลาจะมานั่งพอใจกับสถานการณ์อะไรแบบนี้นะ
                “อ้อ จริงด้วย พวกเราต้องรีบไปปราบจอมมารให้ได้โดยเร็วที่สุด แต่ผมว่าช้าไป
          แค่วันสองวันคงไม่เป็นไรหรอกครับ”
                ไม่ใช่แบบนั้น มันมีปัญหาที่ต้องแก้ก่อนจะไปปราบจอมมารอยู่
                “น่มันท่ไหน” ผมถาม “โลกท่เหมือนเกม RPG น่มันอะไรกัน ทาไมพวกเราถึง
                                                               �
                                                    ี
                      ี
                  ี
                                     ี
          มาอยู่ที่นี่ได้ แล้วใครพาพวกเรามา?”
                โคอิซึมิยิ้มเห็นฟันขาวราวกับผงซักฟอก
                “ที่จริงผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ก็คงเหมือนกับคุณ รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในท้องพระโรง
          แล้ว ความทรงจ�าก่อนหน้านั้นเลือนราง คุณจ�าอะไรได้ไหมครับ?”

                ก็เพราะนึกไม่ออกถึงได้กังวลอยู่น่ไง ก่อนท่จะพบว่าตัวเองอยู่ต่อหน้าพระราชา
                                         ี
                                                ี
                                         18
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25