Page 16 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 16

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

          ขาดลอยอย่างไม่ต้องสงสัย
                “เริ่มต้นได้ไม่เลวนะ เราจะไปกันแบบนี้จนถึงตอนจบเลย”

                                              ี
                                                  �
                พวกเราเดินหอบแฮกๆ ตามหลังฮารุฮิท่เดินนาหน้าไปอย่างรวดเร็ว จริงๆ แล้ว
          คนที่หอบมีผมคนเดียว ส่วนนางาโตะและโคอิซึมิดูเหมือนจะแบกได้สบายๆ นางาโตะน่ะ
                                                            ี
                                                             �
          ไม่เท่าไหร่ แต่โคอิซึมิมีแรงเหลือเฟือขนาดน้น ช่างเป็นปรากฏการณ์ท่ทาให้ผมรู้สึกขัดใจ
                                         ั
          อย่างบอกไม่ถูก หมอนี่แอบไปฟิตอย่างลับๆ รึเปล่าเนี่ย คราวหน้าชวนฉันไปด้วยสิเฟ้ย
                และไม่ต้องบอกก็รู้ คุณอาซาฮินะไม่ได้แบกอะไรหนักๆ เลย ส่งท่เธอถืออยู่คือ
                                                              ิ
                                                                ี
          ไม้เท้าเก่าๆ ท่มีรูปร่างบิดเบ้ยว ดูเหมือนจะเป็นไอเทมเวทมนตร์ จริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่า
                    ี
                              ี
          คุณอาซาฮินะคนน้ใช้เวทมนตร์อะไรได้บ้าง มันเป็นปริศนามากกว่าท่จะเป็นคาถาม หวัง
                                                                  �
                       ี
                                                           ี
          ว่าคงไม่ใช่แค่เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยอย่างเช่นวิธีชงน�้าชาให้อร่อยๆ อะไรเทือกนั้นนะ......
                                                    ั
                      ื
                “ก่อนอ่นมาหาอะไรกินกันดีกว่า อยากกินอะไรส่งได้เลย เรามีเงินทุนเยอะแยะ
          มาฉลองกันให้เปรี้ยงปร้างไปเลย!”
                                         ั
                ฮารุฮิหยุดอยู่หน้าอาคารไม้สองช้นท่มีป้ายไม้แกะสลักว่า ‘ร้านอะไรสักอย่าง’
                                            ี
                                         ้
                                  ู
                         ้
                                                                   ั
          แขวนอย่หน้าร้าน มีมาหลายตัวผกเชือกไว้ขางทาง พวกมันมองมาทางพวกเราทงหาด้วย
                ู
                                                                   ้
                                                                     ้
                  ื
          สายตาเหน่อยล้า ดูเหมือนความโหดร้ายและการเอารัดเอาเปรียบกันจะเป็นมาตรฐานของ
          ที่นี่
                “แต่บรรยากาศของเมืองนี้ดูไม่ค่อยค�านึงถึงความถูกต้องของยุคสมัยเลยนะ”
                ผมมองไปรอบๆ ท�าให้เกราะที่สวมอยู่ส่งเสียงดังเคร้ง
                บ้านเมืองที่อยู่รอบๆ ปราสาทนั้น ถ้าพูดถึงระดับอารยธรรมแล้ว บรรยากาศดู
          คล้ายทวีปยุโรปในช่วงสงครามร้อยปี แน่นอนว่าผมไม่ได้รู้ขนบธรรมเนียมประเพณีสมัย
          นั้นอย่างละเอียด ดังนั้นสุดท้ายเลยบอกได้แค่ว่าไม่ค่อยเข้าใจ เสื้อผ้าของผู้คนที่เดินผ่าน
          ไปมาก็เหมือนเคยเห็นแค่ในเกม RPG แฟนตาซี พูดง่ายๆ ก็คือ เป็นโลกแห่ง ‘ดาบและ
                                                             ี
          เวทมนตร์’ ถ้าช่วยเข้าใจแบบน้นก็จะประหยัดเวลาในการอธิบายเร่องท่ไม่จาเป็นได้เยอะ
                                                                �
                                                          ื
                                ั
          เลย
                ขณะท่ผมพยายามอธิบายทัศนียภาพอย่างสุดความสามารถ ฮารุฮิก็เปิดประต ู
                     ี
          เข้าไปในอาคารที่น่าจะเป็นบาร์เหล้า
                “ไฮ!”


                                         14
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21