Page 14 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 14

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

                —นักรบ ดูเหมือนน่นจะเป็นบทบาทของผม ก็คงจะเป็นนักรบแหละ ในเม่อสวม
                               ั
                                                                     ื
          ชุดเกราะและมีดาบยาวเหน็บอยู่ที่เอว อย่างน้อยก็ในแง่ของการแต่งกาย ส่วนทักษะการ
                                                              ั
                ั
          ใช้ดาบน้น ผมแค่เคยแกว่งดาบไม้ไผ่ไปมาในคาบพละสมัยมัธยมต้นเท่าน้น ประสบการณ์
          แค่นั้นจะไหวเรอะ
                                                                        ิ
                “อาจฟังดูเข้าข้างตัวเองไปหน่อย แต่เจ้าหญิงของข้ารูปโฉมงดงาม” ฝ่าบาทเร่ม
                                                                      ึ
          แสดงความรักลูกสาวออกนอกหน้าในฐานะพ่อ “นางได้ท่หน่งในการจัดอันดับหน่งร้อย
                                                    ี
                                                      ึ
                                                        ี
          สาวงามแห่งปีเม่อปีท่แล้ว ถ้าไม่ถูกจอมมารจับตัวไปเสียก่อน ปีน้คงชนะอีกอย่างแน่นอน”
                         ี
                     ื
                “งั้นเหรอครับ”
                                                         ี
                                          ั
                ผมตอบอย่างเย็นชา เจ้าหญิงองค์น้นอาจจะสวยขนาดท่ว่าคุ้มค่าแก่การได้เห็น
                        ิ
                          ี
                                      ั
              ั
          สักคร้งก็เป็นได้ แต่ส่งท่ผมพูดได้อย่างม่นใจก็คือ ยังไงก็คงไม่น่ารักเท่าคุณอาซาฮินะ ไม่ม ี
                      �
                                    ิ
          พลังในการกระทาเหนือไปกว่าฮารุฮ และสารพัดประโยชน์เท่านางาโตะแน่นอน ตอนน ี ้
          เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ท�าให้หัวใจผมหวั่นไหวไม่ได้อีกแล้ว
                อีกอย่าง ถ้าพยักหน้าตอบรับตรงน้ คงถูกฮารุฮิฆ่าก่อนท่จะได้เจอจอมมารอะไร
                                                         ี
                                          ี
                               ั
                                    ึ
                ้
                �
           ั
          น่นด้วยซา ภาพอนาคตแบบน้นผุดข้นมาห่างจากใบหน้าผมประมาณ 10 เซนติเมตรแล้ว
          ก็หายไปเหมือนฟองสบู่
                “พระราชาองค์นี้ตื๊อจริงๆ”
                พอผมคิดว่าฮารุฮิก�าลังบ่นอะไรก็
                “ค่าใช้ง่ายในการเดินทางแค่นี้มันไม่พอหรอกนะ อย่ามาขี้เหนียวเอาแต่พูดเรื่อง
          ค่าตอบแทนหลังเสร็จภารกิจเลย ตอนน้มีเท่าไหร่จ่ายมาให้หมดเลยดีกว่าม้ง เท่าไหร่ด ี
                                       ี
                                                                 ั
          ล่ะ ประมาณ 99,999 เหรียญทองน่าจะดี”
                                                         ้
                                                         �
                      ี
                ถ้ายุคน้มีธนบัตรใช้แล้วก็ดีไป แต่ถ้ามีแต่เหรียญล่ะก็ นาหนักคงมหาศาลน่าด  ู
                                                               ั
          แล้วใครจะเป็นคนแบกหีบสมบัติเดินไปด้วยล่ะ? ผมคิดว่าพูดแทรกไปแบบน้นคงดูไม่ฉลาด
          เท่าไหร่ เอามงกุฎของพระราชาไปแทนดีกว่าไหม คงมีที่ไหนสักแห่งรับแลกเป็นเงินได้
                                                               ี
                ฮารุฮิยังคงถามคาถามเก่ยวกับความผันผวนของอัตราแลกเปล่ยนเงินตราและ
                             �
                                   ี
                                ั
                           �
          มีหรือไม่มีมาตราทองคา เท่าน้นไม่พอ ยังเรียกร้องให้จัดกองทัพทหารม้า 10,000 นาย
          และทหารราบอีก 50,000 นายมาเป็นองครักษ์ด้วย ยัยน่พูดแต่เร่องท่ไม่น่าจะเป็นไปได้
                                                          ื
                                                    ี
                                                             ี
          จนสีหน้าของพระราชาและอัครมหาเสนาบดีเต็มไปด้วยความล�าบากใจ
                                         12
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19