Page 12 - อ่านฟรี! SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ 13
P. 12

SUZUMIYA HARUHI ตอน โรงภาพยนตร์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ

                                                       ั
                                                      ี
          สงสาร แล้วโทรเรียกรถพยาบาลให้ หรือไม่ก็รีบหนีไปจากท่น่นทันที แต่ในสถานการณ์
                                ั
                                                               ี
                ี
                                       �
                           �
          ณ ตอนน้ บอกเลยว่าทาแบบน้นไม่ได้ ทาไมน่ะเหรอ? เพราะฮารุฮิตอนน้ไม่ว่ามองยังไง
          ก็เหมือน ‘ผู้กล้า‘ จริงๆ อยากให้ลองจินตนาการถึงชุดตัวเอกในเกม RPG แนวแฟนตาซ ี
          ตะวันตกยุคกลางดู คิดว่าน่าจะใกล้เคียงที่สุดแล้ว นั่นแหละชุดที่ฮารุฮิสวมอยู่ตอนนี้
                “โอ้ ผู้กล้าฮารุฮิเอ๋ย”
                แทนท่จะไล่ออกจากปราสาทไปซะเด๋ยวน้ ดูเหมือนพระราชายังอยากจะคุยกับ
                     ี
                                               ี
                                           ี
          ฮารุฮิต่อ
                                                 �
                                                                  ื
                “ถ้าเจ้าสามารถปราบจอมมารผู้ช่วร้ายและนาสันติสุขมาสู่โลกได้ ช่อเสียงของ
                                         ั
          เจ้าจะกึกก้องไปทั่วทุกแห่งหน เกียรติยศนี้ยังไม่เพียงพออีกหรือ”
                “ก็ไม่พอน่ะสิ”
                ฮารุฮิโบกมือไปมาตรงหน้า
                                                              ้
                                       ่
                                       ั
                                                                 ่
                             ี
                                ิ
                                                                       ็
                                                ้
                                                    ื
                                                      ั
                                                        ิ
                                                             ่
                                                           ็
                                         ่
                          ั
                    ี
                “เหรยญรางวลเกยรตยศอะไรนนนะ เอาไปตมหรอผดกนกไมได อยางมากกแค ่
          เอาไปประมูลขายทอดตลาดเท่านั้นแหละ”
                                                           ิ
                  ู
                  ้
                                        ้
                                                             ู
                                                        ้
                “ผกลาฮารฮเอย งนขาจะรบเจาเขาวง ใหแตงงานกบเจาหญงลกสาวของขา......”
                                                ่
                                              ้
                                          ั
                         ิ
                                                     ั
                                                                     ้
                        ุ
                                ้
                             ั
                             ้
                                      ้
                           ๋
                                   ั
                    ้
                “ไม่เอาหรอก เจ้าหญิงน่ะ”
                                                  �
                “—ไม่ใช่ส แต่งงานกบเจ้าชายของข้า แล้วมอานาจปกครองประเทศนร่วมกน
                                                                        ั
                                                                    ้
                                                                    ี
                        ิ
                                ั
                                                 ี
                              ี
              ี
          แบบน้เจ้าว่ายังไง แต่ตอนน้ลูกๆ ของข้าท้งเจ้าชายและเจ้าหญิงถูกจอมมารลักพาตัวไป
                                        ั
          และถูกขังไว้ในปราสาทของมัน เจ้าต้องไปช่วยพวกเขาออกมาก่อน”
                “ก็เพิ่งบอกไปว่าไม่เอาไง”
                เสียงของยัยนั่นเริ่มแฝงความโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว
                                ี
                “ถ้าคิดว่าฉันจะดีใจท่ถูกบังคับให้แต่งงานกับคนท่ไม่รู้จักล่ะก็ ขอบอกไว้เลยว่า
                                                     ี
                                                                �
          นายคิดผิดแล้ว! ผิดขนาดไหนน่ะเหรอ ก็เหมือนท่ฝนคาตอบในกระดาษคาตอบผิดแถว
                                                  �
                                              ี
          ทั้งหมดแล้วส่งไปนั่นแหละ! แถมไม่ใช่ข้อสอบซ้อมนะ เป็นข้อสอบจริงด้วย!”
                หลังจากตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ฮารุฮิก็เข้ามากระซิบที่หูผม
                                                                        ี
                  ี
                                                             ี
                “น่ เคียวน์ เราก่อกบฏแล้วปฏิวัติซะเลยดีไหม? ถ้าเอาดาบจ้และขู่ตาลุงคนน้ก ็
          น่าจะยอมสละราชสมบัติแบบง่ายๆ เลยนะ แล้วถ้านายอยากได้ ฉันยกตาแหน่งพระราชา
                                                              �
          ให้เลยเอ้า”
                                         10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17