Page 35 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 35

AOI MIYAO


                                ี
           คร้งแรก ก็ขนาดหลานชายท่สืบสายเลือดเดียวกันยังไม่เคยแสดงท่าทีสนใจประวัติศาสตร์
             ั
                                             ั
           หรือภูมิหลังของครอบครัวเลย ไม่ใช่แค่ปูเท่าน้น หากมีผู้ชายอย่างเซนริมาเชิญชวนให้ซ้อ
                                                                          ื
           ผลงานศิลปะ ลูกค้าส่วนใหญ่ต้องเคลิบเคลิ้มและซื้อผลงานตามค�าแนะน�าแน่
                  ...แต่สิ่งที่เราสนใจมากกว่าคือ...

                  “ทางนี้ครับ เชิญ”
                  มิโคโตะเดินไปตามเฉลียง เปดประตูบานเลื่อนห้องของตัวเองพลางรู้สึกผิด

                  เป็นห้องสไตล์ญี่ปุนหมองหม่นไร้ชีวิตชีวา สิ่งที่พอจะเรียกว่าเป็นเฟอร์นิเจอร์ได้

           มีเพียงช้นหนังสือซ่งวางอยู่ฝงซ้ายและขวาของห้อง ตอนมิโคโตะเพ่งย้ายมาท่น่ใหม่ๆ ปู
                                                            ิ
                         ึ
                 ั
                                                                   ี
                                                                     ี
                                                                        ั
                                                                     ้
                            ิ
                                     ื
           บอกว่าต้องการเฟอร์นเจอร์อะไรจะซอให้ทกอย่าง แต่สุดท้ายมิโคโตะกขอเพียงชนหนงสอ
                                                                     ั
                                          ุ
                                                                          ื
                                                              ็
                                     ้
           นี้ ข้าวของที่เขาน�าติดตัวมาจากโตเกียวด้วย มีแค่สมุดสเกตช์ภาพที่วาดภาพเก็บเอาไว้
                  “ภาพที่ผมเคยวาดเก็บอยูในชั้นหนังสือนี้ทั้งหมดเลยครับ เริ่มจากชั้นหนังสือฝง  
                                     ่
           ซ้าย เรียงล�าดับตามป...จะเริ่มดูจากตรงไหนก่อนดีครับ?”
                  “ถ้ามิโคโตะซังอนุญาต ผมอยากดูทั้งหมดเลย”
                  เซนริที่ก�าลังกวาดตามองรอบห้องด้วยท่าทีอัศจรรย์ใจหันมาตอบกลับทันควัน
                  “...แต่ถ้ารวมภาพที่เคยวาดตั้งแต่สมัยเด็ก ผมคิดว่าน่าจะมีมากกว่าพันแผ่น...”
                  “ไม่เป็นไรครับ...ผมขอดูได้ไหมครับ?”
                  มิโคโตะพยักหน้าตอบ เซนริเดินดุ่มไปยังช้นหนังสือฝงซ้ายและดึงสมุดสเกตช์
                                                 ั
           ภาพเล่มหนึ่งออกมาจากชั้นบนสุดทันที หากเป็นมิโคโตะจ�าเป็นต้องใช้บันไดพับช่วย แต่
           เซนริตัวสูงขนาดแค่เอื้อมมือก็ถึงแล้ว

                  “อะ...เอ่อ...เป็นยังไงบ้างครับ?”

                  “......”
                  มิโคโตะถามจากทางด้านหลัง ทว่าไม่มีการตอบสนอง เซนริเปดหน้าสมุดสเกตช์

           ภาพด้วยสีหน้าเคร่งครึม สายตาจับจ้องภาพวาดทีละภาพๆ โดยไม่พูดอะไร สมุดสเกตช์


                                          33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40