Page 36 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 36

สัมผัสใจ
                                        ส ่ ือวิญญาณ

           ภาพที่เซนริถืออยู่ในมือตอนนี้เป็นเล่มที่เก่าที่สุด...ตั้งแต่สมัยมิโคโตะเพิ่งเริ่มวาดพวกเขา

           ท�าให้ภาพวาดดูไม่ต่างจากภาพขีดๆ เขียนๆ ของเด็ก ไม่น่าคู่ควรกับสายตาของนักธุรกิจ
           ค้างานศิลปะจากโตเกียว

                  สงสัยเซนริจะจดจ่อมากจริงๆ เพราะหลังจากน้นแม้มิโคโตะพยายามส่งเสียงคุย
                                                    ั
           หลายครั้งก็ไม่โต้ตอบอะไรกลับมาเลย มิโคโตะว่างไม่มีอะไรท�าจึงหยิบเบาะรองนั่งสองใบ
           ออกมาจากตู้เก็บของติดผนัง วางเบาะหนึ่งใบไว้ตรงปลายเท้าเซนริ และวางอีกหนึ่งใบไว้

           ให้ตัวเองนั่ง

                  ...อ้า โผล่มาอีกแล้ว...
                  เงาเลือนรางปรากฏซ้อนทับใบหน้าด้านข้างท่งดงามดุจรูปปนแกะสลักของเซนร  ิ
                                                   ี
                                                                  ั
                                                                ิ
           เงาดูอ่อนแอไร้ก�าลังจนเหมือนจะละลายหายไปในอากาศ มิโคโตะถูกส่งน้นดึงดูดขณะ
           ค่อยๆ เปดสมุดสเกตช์ภาพที่ถืออยู่ในมือ



                  “...ซัง มิโคโตะซัง...”
                  “...อึก...?”

                                              ึ
                  หัวไหล่ถูกเขย่าเบาๆ มิโคโตะเงยหน้าข้นพรวด เห็นเซนริก�าลังคุกเข่าก้มมองลง
           มา แสงแดดท่ส่องผ่านประตูบานเล่อนฝงเฉลียงเลือนหายไปแล้ว หลอดไฟในห้องสว่าง
                                     ื
                      ี
           สร้างแหล่งก�าเนิดแสงแทน

                                                       ึ
                  ข้างๆ เบาะรองน่งมีถ้วยบรรจุชาเย็นชืดกับขนมปงน่งวางอยู่ ปูคงเข้ามาระหว่าง
                              ั
           ก�าลังวาดภาพละมั้ง
                  “ขะ ขอโทษครับ คือผม พอเริ่มสเกตช์ภาพแล้วเหมือนจะจดจ่อเกินไป...”

                  “ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษด้วยเหมือนกัน มาขอรบกวนแท้ๆ แต่กลับหมกมุ่น
           จนไม่ได้สนใจอย่างอื่นเลย”

                                                      ั
                             �
                                         ึ
                  พอลองดูดีๆ น้าชากับขนมปงน่งซ่งวางอยู่หน้าช้นหนังสือยังอยู่ในสภาพไร้คน
                                           ึ
                                          34
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41