Page 31 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 31

AOI MIYAO


                  “...ไม่เป็นไร...ผมต่างหากที่ท�าตัวเสียมารยาท”

                                                ึ
                  เซนริคงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ ซ่งไหลเวียนระหว่างปูกับหลานชาย แต่
           ไม่ได้ไล่เบี้ยถาม เขาหัวไวพอจะรับรู้ได้ว่านี่เป็นเรื่องที่ไม่สมควรแตะต้อง

                  ...เขาอุตส่าห์ดั้นด้นมาหาตั้งไกล ถ้าเป็นคนคนนี้ น่าจะไม่เป็นไร...มั้ง

                                                                       ั
                  เงาจางๆ ท่เกาะอยู่เคียงข้างเซนริท�าให้มิโคโตะกังวลนิดหน่อย แต่บางทีน่นอาจ
                          ี
                                                  ี
                  ั
           ไม่ใช่เงาช่วร้าย ไม่เพียงเท่าน้น เซนริยังเป็นคนแรกท่บอกว่าภาพวาดของมิโคโตะซ่งถูก
                                                                        ึ
                                 ั
                                                             ื
           ชิงชังมาตลอดคือ ‘พรสวรรค์’ มิโคโตะจึงอยากให้เขาเห็นภาพวาดอ่นๆ ด้วย ต้งแต่เกิด
                                                                     ั
           มานี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเช่นนี้
                  “...ปู ผมจะพาโอคุสึกิซังไปดูภาพวาดที่ห้องนะ”
                  “แต่ท�าแบบนั้น แกก็จะ...”
                  “ผมบอกว่าไม่เป็นไรไง ฝากปูช่วยเอาน้าชากับของว่างมาให้ด้วย เม่อก้โทมิซังให้
                                              �
                                                                  ื
                                                                    ี
           ขนมปงนึ่งมา ผมวางไว้ในห้องครัวน่ะ”
                               ั
                  ทัตสึโกโร่อ้าปากต้งท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมาอีก เอาน่า แต่พอโดน
           มิโคโตะกระตุ้นอีกคร้ง ทัตสึโกโร่จึงฝนใจจ�ายอม เขารู้นิสัยหลานชายตัวเองดี ถ้าตัดสินใจ
                          ั
           อะไรแล้วจะไม่ยอมฟงใครทั้งนั้น
                  “งั้นโอคุสึกิซัง ไปกันเถอะครับ”

                  “...ขออนุญาตนะครับ”

                  มิโคโตะลุกข้นยืน เดินออกมายังเฉลียงทางเดินก่อนหันไปเร่งเร้าชายหนุ่ม เซนร  ิ
                           ึ
                                                                      ื
           มองทัตสึโกโร่สีหน้าเป็นกังวลขณะเดินตามออกมา พอเห็นร่างกายสูงโปร่งยืนอยู่เบ้องหน้า
           สายตาของมิโคโตะก็เผลอไล่มองตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

                  “...มิโคโตะซัง?”
                                                     ี
                  “อะ...ขอโทษครับ แค่คิดว่าโอคุสึกิซังตัวสูงอย่างท่คิดจริงๆ...ไม่ทราบว่าสูงเท่าไร
           เหรอครับ?”


                                          29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36