Page 28 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 28

สัมผัสใจ
                                        ส ่ ือวิญญาณ

                  “แต่พอมองไปนานๆ จู่ๆ ความกลัวเสมือนจะถูกลากลงก้นแม่น�้าก็ถาโถม ทั้งที่

                                                              ้
                                                ่
                                             ่
                                                                 ่
                                                                     ่
           อยากละสายตาไปจากรอยยิ้มของเด็กหญิง แตก็ไมอาจละสายตาไปได...ไมสิ ไมอยากละ
           สายตาไปต่างหาก...”
                  “อะ...เอ่อ โอคุสึกิซัง...”
                  ค�าพูดพรั่งพรูออกจากปากราวเขื่อนแตก มิโคโตะกระอักกระอ่วนจนต้องเอ่ยขัด
           เซนริสะดุ้งเล็กน้อยก่อนก้มศีรษะขอโทษ

                  “...ขอโทษด้วยครับ ติดนิสัยมาจากการท�างาน พอเจอคนมีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา

           ผมมักลืมตัวเสมอเลย...”
                  “พรสวรรค์...ไม่ธรรมดา?”

                                  ี
                        ั
                   ี
                                                    ี
                                                                   ี
                                                                 ิ
                  น่เป็นคร้งแรกในชีวิตท่มิโคโตะได้รับค�าชมเช่นน้ มิโคโตะชอบวาดส่งท่ดึงดูดใจมา
           ตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว ทว่าคนรอบข้างเห็นเขาวาดทีไร จะเอาแต่เบนหน้าหนีและเดินจากไป
           ด้วยท่าทีรังเกียจเสมอ
                  ‘...พอเสียที! อย่าเอาของแบบนี้มาให้ดูได้ไหม!’
                                                                    ั
                  แม้แต่แม่แท้ๆ ยังไม่ยอมรับโลกท่ลูกชายวาดออกมาจนขับไล่ไสส่งท้งภาพวาด
                                           ี
                        ั
           และตัวมิโคโตะ น่นคือสาเหตุว่าท�าไมมิโคโตะถึงห่างจากครอบครัว และย้ายมาอาศัยอยู่
           กับปู มนุษย์เพียงคนเดียวที่เข้าใจเขา

                  ถึงอย่างนั้นมิโคโตะก็ไม่สามารถหยุดวาดได้ หรือตัวเขามีอะไรบางอย่างผิดปกติ

           มิโคโตะคิดเช่นนี้มาตลอด...ทว่าเซนริกลับเรียกภาพวาดนี้ว่าพรสวรรค์?
                  “คุณมีพรสวรรค์ที่คนอื่นไม่มี ผมกล้ารับประกันเลย”

                                                    ึ
                                  �
                  เซนริกล่าวช้ชัดด้วยน้าเสียงหนักแน่น ประหน่งมองออกทะลุปรุโปร่งว่ามิโคโตะ
                           ี
           ก�าลังสับสนอยู่
                                                      ั
                  “เม่อสองวันก่อนตอนเห็นภาพวาดของคุณเป็นคร้งแรก...บรรยากาศแสนเศร้า
                    ื
                                          ึ
                                  ี
           แต่อบอวลไปด้วยความน่ารักน้ท�าเอาผมอ้งจนพูดอะไรไม่ออก รู้ตัวอีกทีก็มองภาพน้อยู่
                                                                         ี
                                          26
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33