Page 30 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 30

สัมผัสใจ
                                        ส ่ ือวิญญาณ

           หรือ?”

                  “ปูครับ แบบนั้น”
                  “ถูกต้องตามนั้นเลยครับ”

                  ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว ทว่าก่อนท่มิโคโตะจะเอ่ยเช่นน้นเซนริก็ประกาศกร้าว
                                                           ั
                                             ี
           ออกมา
                  “มิโคโตะซังเป็นจิตรกรที่โลกจะต้องเห็นผลงานครับ ส่วนผมอยากช่วยเหลือคุณ

                              ี
                                    ี
               ื
                                     ี
                                                           ื
           ในเร่องการขายภาพ วันน้ผมมาท่น่เพราะคาดหวังจะเห็นผลงานอ่นๆ ด้วย...และถ้าเป็น
           ไปได้ ผมอยากให้คุณเตรียมตัวเดินทางไปโตเกียวเพื่อขัดเกลาพรสวรรค์เพิ่มเติม”
                  “อึก...”
                                        ั
                  แก้มของมิโคโตะกระตุก และน่นก็ไม่ได้หลุดรอดสายตาของทัตสึโกโร่ ทัตสึโกโร่
           ลุกขึ้นพรวด เปดประตูบานเลื่อนซึ่งเชื่อมต่อกับเฉลียงทางเดิน

                  “...กลับไปซะ”

                  “...คุรุมิซาวะซัง?”
                  “ฉันไม่มีอะไรจะพูดด้วยแล้ว รีบกลับไปเดี๋ยวนี้”

                  จู่ๆ ท่าทีของทัตสึโกโร่ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เซนริขมวดคิ้วแน่นด้วย
           ความสงสัย แต่ก็ยังน่งไม่มีทีท่าว่าจะยอมกลับ ขณะทัตสึโกโร่เร่มหมดความอดทนและ
                                                          ิ
                           ิ
           ก�าลังจะขึ้นเสียงนั่นเอง มิโคโตะก็รีบห้ามปราม

                  “แบบนี้เสียมารยาทกับแขกนะ ปู”
                  “...แต่มิโคโตะ”

                  “ผมไม่เป็นไร...นะ?”

                                          
                                                    ่
                  มิโคโตะพยักหนาพรอมสงยิ้มใหปู พอทัตสึโกโรเห็นดังนั้นก็ยอมนั่งลงดังเดิมแม ้
                                 ้
                                    ่
                                         ้
                             ้
           ไม่เต็มใจนัก มิโคโตะหันไปก้มศีรษะให้เซนริซึ่งก�าลังท�าหน้างุนงง
                  “ขอโทษด้วยครับ โอคุสึกิซัง”
                                          28
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35