Page 64 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 64

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          62 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

                                        ี
          “ฮองเฮา” ด้วยความร้อนใจ และตอนท่ฉันเกือบจะตกใจกลัวเขาจนขวัญหนีดี½†อ
                                                         ี
          นางก็กระทืบเท้ายอมจ่ายค่าตอบแทนด้วยชีวิต จับบ่าของอิงอ้ไว้แล้วดึงออก พลิก
          ½†ามือมาผลักเขากระเด็นไปไกลหลายฉื่อ

                                                           ั
                                                          ี
                    ี
                เขาท่ไม่ได้ป‡องกันแม้แต่น้อยเซถอยหลังไปชนแจกันท่ต้งอยู่ด้านหลังล้ม
          ŧ
                โยวเหอคุกเข่าลงพร้อมกับเอ่ยว่า “บ่าวมีโทÉตาย แต่ขอ½†าบาทละเว้น
          ฮองเฮาด้วยเพคะ!”

                เขามองโยวเหอก่อนมองฉันอีกคร้ง บ่าห่อลงอย่างหมดหนทาง สุดท้าย
                                           ั
          ก็เดินไปทางประตูม่านเงียบๆ “ให้นางดื่มยาด้วย”
                เขาไปแล้ว ฉันก็สงบแล้วเช่นกัน หลังจากโยวเหอออกไปฉันก็นอนหอบ

                                     ื
                                           ื
                                                   ึ
                                               ี
          หายใจบนเตียงเพียงล�าพัง ฉันเหน่อยกับเร่องท่เกิดข้นเม่อครู่น้ เห็นท่าทางตอน
                                                      ื
                                                           ี
                                    ิ
           ี
          ท่เขาจากไปหรือไม่ น่นถึงจะเป็นส่งท่ฉันควรทุ่มเทกับเขา ฉันไม่ได้โหดร้าย เดิม
                                       ี
                           ั
          ก็ควรจะเป็นเช่นนี้ ฉันไม่ได้โหดร้าย...
                “หวาหยาง?” เมื่อได้ยินเสียง½‚เท้าฉันรีบลุกขึ้นนั่ง
                ด้านนอกประตูม่านตอบว่า “เป็นหนูป‚œพ่ะย่ะค่ะ”
                ฉันหันไปมองหนูสองตัวในกรงตรงมุมแล้วเอ่ยถาม “ขุดรูหนูเป็นอย่างไร
          บ้าง”
                “ทุกอย่างราบรื่นพ่ะย่ะค่ะ”
                “เช่นนั้นก็ดี”



                  ั
                ต้งแต่น้นผู้คนในวังต่างพูดว่าอาการวิปลาสของฮองเฮาก�าเริบรุนแรงข้น
                                                                       ึ
                      ั
                             ี
          โดยเฉพาะอย่างย่งเวลาท่พบฮ่องเต้ แต่ฉันจะก่อความวุ่นวายจนบ้านถล่มทุกคร้ง ั
                       ิ
          ที่พบเขาตลอดไม่ได้กระมัง บางครั้งฉันจึงยังจ�าได้ว่าเขาคือ ‘อิงอี้’ ฉันและเขายัง
                                                       ั
          สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้ ส่วนเวลาใดสามารถมาย่วโมโหฉันได้ ก็ต้องด ู
          ว่าตัวเขาหาเวลาที่เหมาะสมได้หรือไม่
                                   ิ
                วันเวลาผ่านไปเช่องช้าย่งนัก ผ่านไปหน่งป‚หรือว่าสองป‚ฉันก็นับไม่ถูก
                              ื
                                                ึ
                                             ี
          ตอนแรกนอกจากเล่นกับเจ้าเป‰น้อย ต้าฮุย เส่ยวฮุยแล้ว ฉันก็ใช้เวลาอ่านคัมÀีร์
   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69