Page 62 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 62

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          60 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

          ปากก็ถูกเขาปิดไว้
                “ข้าบอกให้เจ้าไป!”
                                                            ั
                “เห็นๆ อยู่ว่าด้านนอกมีคน” หญิงรับใช้มากมายขนาดน้น ท�าไมไม่เรียก
          พวกนาง
                “เจ้าจะไปหรือไม่ไป?”
                                               ี
                “เหตุใดถึงต้องการให้ข้าไป เป็นท่านท่ต้องการล้างหน้า เหตุใดท่านไม่
          ไป!”



                ผลของการคุมเชิงกันของทั้งสอง½†าย สุดท้ายแล้วเป็นฉันที่ไปเอาน�้ามา
          ไม่ใช่เพราะกลัวเขา เพียงแค่...อย่างไรก็ตามไม่ใช่เพราะฉันกลัวเขา

                  ั
                                                            ้
                                                                  ี
                ท้งสองคนล้างจนน้าอ่างหน่งเป็นสีดาป‚ž ไม่ร้ว่าใครท�านาสดาน่กระเด็น
                               �
                                                               �
                                             �
                                                            �
                                                   ู
                                      ึ
                                                              ี
          ไปบนตัวใครก่อน ต่อมาเลยกลายเป็นสงครามสาดน�้า
                “หากยังไม่หยุดอีกข้าจะเอาอ่างคว่าบนÈีรÉะเจ้า!” คนท่ใบหน้าเต็มไป
                                            �
                                                             ี
          ด้วยหยดน�้าสีด�าสาดน�้าใส่ฉันพลางเอ่ยข่มขู่
                ใบหน้าแสร้งท�าเป็นโกรธทั้งที่เพลิดเพลินมากชัดๆ คนที่ไม่เคยเห็นโลก
          คนนี้ไม่เคยเล่นอะไรเลย น�้าอ่างเดียวก็ท�าให้เขาสนุกสนานจนเป็นแบบนี้
                               ิ
                                                                   ิ
                เม่อมองดูใบหน้าย้มแย้มของเขา อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกขัดหูขัดตา รอยย้มของ
                  ื
                                                                       ิ
                                      �
                                                                       ้
                                    ั
          เขาเสียดแทงจนฉนเจบแปลบ น่ฉนกาลงทาอะไร ไม่นกเลยว่าฉนจะทาใหเขายม
                                                           ั
                                                    ึ
                                         ั
                                           �
                                   ี
                                                                   ้
                          ็
                       ั
                                                                �
                              ิ
          ไม่นึกเลยว่าจะท�าให้เขาย้มเช่นน้ ฉันวิปลาสไปแล้วหรือ! ใช่ ฉันวิปลาสไปแล้ว
                                   ี
          ฉันวิปลาสนี่...
                ฉันไม่เล่นซนกับเขาอีก ยองกายลงช้าๆ แล้วกุมท้องไว้ “ปวด ปวดจัง...”
                ต่อมาเสียงร้องเจ็บปวดโหยหวนของฉันท�าเอาหลังคาของต�าหนักนี่เหอ
          สะเทือน หมอหลวงใหญ่ท้งวังหลวงมาออท่นอกห้องนอนฉันกันหมด แต่เหล่า
                               ั
                                            ี
                                                                 ี
          หมอหลวงใหญ่ไม่ว่าใครก็ตรวจไม่พบสาเหตุอาการป†วยของฉัน อะไรท่ท�าให้ฉัน
                                                                        ี
          เจ็บปวดจนร้องขอต่อ¿‡าดินกัน ท่ามกลางเสียงค�ารามด้วยความโกรธของอิงอ
                                                                        ้
                                                                      †
                                                               ุ
                        ์
                         ุ
                           ั
                     ั
          ทกคนถกองครกÉคมตวเขาหองขง ฉนคดว่าฉนต้อง ‘อธบาย’ สาเหตอาการปวย
           ุ
                ู
                                         ิ
                                             ั
                                                     ิ
                                      ั
                              ้
                                ้
                                   ั
          ของฉันกับเขาสักหน่อย จะได้ไม่พัวพันไปถึงผู้บริสุทธิì
   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67