Page 69 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3

ี
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
เย่ยนเสวียเสว่ย 67
ี
ี
เกินไป แม้แต่ตอนยอบกายคารวะก็ยังไม่มั่นคง
ี
“พวกเจ้าท�านางตกใจแล้ว” ฉันหันไปต�าหนิคนท่ตามมาขโยงใหญ่ด้าน
หลัง “ไปไกลๆ หน่อย”

พวกเจินจูส่งเสียงตอบว่า “รับพระบัญชา” แต่กลุ่มคนสวมชุดเกราะพก
ั
ี
ิ
ดาบใหญ่ยืนน่งอยู่ท่เดิม คนเป็นหัวหน้าเอ่ยว่า “½†าบาทมีรับส่ง พวกกระหม่อม
ต้องคอยปรนนิบัติรับใช้ซ้ายขวาพ่ะย่ะค่ะ”
ฉันหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยว่า “ข้าไม่ใช่ ‘½†าบาท’ หรอกรึ ตอนนี้ข้าบอก
ให้พวกเจ้าไป”
คนกลุ่มน้นเจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ไม่รู้ว่าจะท�าอย่างไรดี “ไปเถอะ นาง
ั
ื
ี
ท�าร้ายฮองเฮาไม่ได้หรอก” เม่อได้ยินเจินจูเอ่ยเช่นน้คนกลุ่มน้นถึงค่อยตามนาง
ั
ไป
ั
ึ
ั
ึ
คร้นหันกลับไปเห็นว่าหญิงคนน้นยังยอบกายลงคร่งหน่งอยู่ฉันก็เข้าไป
ประคองนาง “ลุกขึ้นแล้วเงยหน้าขึ้นเถอะ”
ั
ี
ทว่านางหลบเล่ยงราวกับเห็นฉันเป็นเทพแห่งโรคระบาด นางถอยหลง
อย่างรวดเร็วแล้วก้มÈีรÉะต่อ “มิบังอาจล่วงเกินฮองเฮาเพคะ”
ั
ื
ิ
ิ
ี
นางท�าอย่างน้ย่งย่วอารมณ์ด้อแพ่งของฉัน ไม่ให้ฉันแตะต้อง ฉันย่งอยาก
จะแตะต้องให้ได้ จงโน้มตวเข้าไปจบบ่าของนางไว้แล้วยกนางขนมา เอ่ยพร้อม
ั
ึ
ึ
ั
้
ั
ิ
ี
รอยย้มÀาคÀูมิใจ “ทีน้ก็เห็น...อะ...” ขณะฉันก�าลังพูด ทันใดน้นหลังมือก็รู้สึก
เจ็บแปลบ ฉันรีบหดมือกลับ มือของฉันถูกนางข่วนเป็นแผลเลือดไหลสามเส้น
ี
ฉันเป†าตรงท่เจ็บไปพลางเอ่ยชมไปพลาง “เล็บของเจ้างดงามมาก” ไม่เหมือนของ
ฉัน สิบนิ้วสั้นเตียน
นางไม่สนใจฉัน ฉันเลยก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปเอง ตบๆ หญิงรับใช้
ี
ื
สองนางท่คุกเข่าอยู่บนพ้นพร้อมมองรอยข่วนบนหลังมือแล้วเอ่ยเสียงเบาด้วย
รอยยิ้ม “หากกล้าพูดส่งเดช ข้าจะฉีกปากพวกเจ้าซะ”
“บ่าวไม่กล้าเพคะ!”
“ที่นี่หนาวยิ่งนัก เหตุใดไม่จุดไ¿?”
ี
“ขันทีเน่ยกวนท่ผ่า¿„นป†วย ไม่มี¿„นให้จุดไ¿เพคะ” นางเอ่ยแค่นเสียง