Page 70 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 3
P. 70

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 3
          68 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 3

          “ข้าใช้ชีวิตเช่นนี้ ท่านมีความสุขแล้วใช่หรือไม่”
                                                         ี
                ฉันท�าเป็นไม่ได้ยินค�าพูดของนาง เอ่ยอาสารับหน้าท่เอง “ผ่า¿„น ข้าท�า
          เป็น! กอง¿„นอยู่ที่ไหน รีบพาข้าไป”

                                                           ื
                พอไปถึงห้องเก็บ¿„นฉันแกะเส้อคลุมเกะกะออก ดึงเคร่องเงินเคร่องทอง
                                                                  ื
                                        ื
          บนหัวท้งแล้วเร่มท�างาน หญิงรับใช้สองคนของนางตกใจแทบแย่รีบเข้ามาขวาง
                      ิ
                ิ
          ทว่าถูกฉันเอ่ยข่มขู่ถึงค่อยถอยไปด้านข้าง
                  ื
                      ี
                “เร่องน้หากให้บุคคลท่ห้ารู้ เช่อหรือไม่ว่าข้าจะเย็บปากพวกเจ้า ฉีกออก
                                  ี
                                       ื
          แล้วเย็บ เย็บแล้วก็ฉีก” ฉันข่มขู่พวกนางแบบนี้
                ผ่า¿„น ส�าหรับฉันแล้วคือเร่องเล็กน้อย ไม่นานเท่าไรฉันก็ผ่าได้เท่าÀูเขา
                                      ื
                                                                 ั
          เล็กๆ กองหน่ง หญิงรับใช้ยกน้าชามาให้ฉันทว่าถูกนางขวางไว้ จากน้นนางยก
                     ึ
                                   �
          มาให้ฉันด้วยตนเอง
                “ขอบพระทัยเพคะฮองเฮา” นางส่งชามาให้ฉันพร้อมรอยย้มน้อยๆ แต่
                                                              ิ
          ทันใดนั้นนางก็เปลี่ยนสีหน้า ยกมือขึ้นแล้วเอาน�้าทั้งถ้วยสาดใส่ใบหน้าฉัน
                “ฮองเฮาเพคะ!” เหล่าหญิงรับใช้ปิดปากแล้วร้องด้วยความตกใจ
                                                         ่
                                          ้
                ฉันลูบน�้าบนใบหน้าจนสะอาดพรอมขมวดคิ้วแล้วเอยว่า “เย็นจริง จาก
          นี้ไปข้าจะช่วยเจ้าผ่า¿„น รับรองว่าเจ้าจะมีชาร้อนดื่มทุกวัน”
                “ข่าวลือเป็นความจริง ท่านวิปลาสไปแล้วจริงๆ”


                            ั
                         ื
                หลังจากเร่องน้นฉันก็ท�าตามค�าสัญญาของฉัน ทุกๆ สองวันจะไปช่วย
                         ั
                                                                      ื
                 ื
                                                                   ี
          ซ่างกวนซ่อผ่า¿„น ท้งก�าชับหญิงรับใช้ว่าต้องจุดกระถางไ¿ตลอดเวลา อิงอ้รู้เร่อง
                                                 ิ
                                                    ึ
                   ั
          น้ ไม่อย่างน้นในห้องนอนของนางคงไม่มีข้ารับใช้เพ่มข้นโดยไม่มีสาเหตุ เพียงแต่
           ี
          ไม่มีใครแย่งงานผ่า¿„น มิฉะนั้นฉันคงโมโห
                                         ั
                                            ั
                                                 ็
                                                               ่
                                                                ั
                                                                  ี
                                                   ่
                                                          ้
                                                          �
                                 ่
                                 ื
                           ่
                แต่ไหนแต่ไรซางกวนซอไมตอบรบฉน แต่กไมได้สาดนาชาใสฉนอก ยอม
                                    ่
            ้
                            ้
                                                            ึ
                                                            ่
                                        ั
                           ่
                   ้
                   ื
                           ู
                                                  ë
                ู
                                  ี
          ใหฉนพดเจอยแจ้วอยขางๆ เงยบๆ ฉนขอดอกโบตนกระถางหนงจากนาง นาง
                                                  ั
             ั
                               ี
          ก็ไม่ได้ส่ายหน้า บางทีการท่จุดจบของฉันคือคนวิปลาสอาจคลายความแค้นเคือง
          ในใจนางไปมากกว่าครึ่ง ส�าหรับคนวิปลาสคนหนึ่งไม่มีความจ�าเป็นต้องคิดเล็ก
          คิดน้อยเรื่องในอดีตให้มากเกินไป
   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75