Page 41 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2

ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 39
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ั
ื
ื
เคร่องดนตรีบรรเลงอยู่เร่อยๆ หลายคร้งท่ฉันยังไม่ต่นนอนก็ได้ยินเสียงประทัด
ื
ี
ประกาÈเรื่องมงคลปลุกจนตื่น
ี
ี
คงเพราะมีบทเรียนท่ฉันก่อความวุ่นวายในงานเล้ยงครบรอบร้อยวันของ
ั
ั
องค์หญิงล่วเฉิงในคร้งน้น เบ้องบนเลยไม่มีค�าส่งถ่ายทอดมาให้ฉันเข้าร่วมงานน ี ้
ื
ั
ั
ั
งานน้น ท�าให้ฉันค้นพบว่า พอไม่มีใครมารบกวน หัวใจของฉันก็ค่อยๆ สงบลง
ไม่คิดท�าเรื่องแย่ๆ
แต่ทว่าดันมีคนต้องการมายั่วแหย่ฉันให้ได้
“จ้าวแคว้นน้อยหมายความว่า เหลียงเหรินต้องการให้หม่อมฉันตัดสิน
หรือเพคะ?”
ื
ี
ั
ี
สว่เหลียงเหรินให้ก�าเนิดองค์ชายองค์แรกน้นเป็นเร่องท่มีคุณงามความด ี
ใหญ่หลวงเป็นธรรมดา จึงต้องมอบรางวัลอย่างงาม จ้าวแคว้นน้อยเลยตั้งใจจะ
ั
แต่งต้งนางให้เป็นเจาอëสนมข้นสอง แต่นางกลับบอกว่าต�าแหน่งเหลียงเหรินของ
ี
ั
นางนี้เป็นฉันที่แต่งตั้งให้ ครั้งนี้ก็ต้องการให้ฉันตัดสินใจเช่นกัน
ี
เขาพยักหน้า ลูบคล�าแหวนหยกท่น้วหัวแม่มือแล้วถาม “กุ้ยจีจะจัดการ
ิ
ื
เร่องน้อย่างไร” เขาก�าลังถามด้วยความจริงจัง ถามว่าฉันจะจัดการเร่องน้อย่างไร
ี
ื
ี
จัดการเรื่องที่สวี่เหลียงเหรินยั่วยุนี้
ั
ิ
่
ี
“จ้าวแคว้นน้อย พระสนมเชญเพคะ อะ นนคลายออกเสยแลว” ชงเออร ์
้
ิ
Ž
ถือโอกาสตอนท่ยกชาและของว่างมาวาง แสร้งท�าเป็นจัดแต่งเคร่องประดับผมท ่ ี
ื
ี
ท�าจากไข่มุกของฉันแล้วก้มหน้าลงกระซิบข้างหูว่า “อย่าได้เกรงใจนางเพคะ”
ฉันพยักหน้า “เพิ่งจะกินอาหารกลางวันไป อีกสักครู่ค่อยกิน”
ไม่จ�าเป็นต้องให้เจ้ามาเตือนหรอกชิงเอŽอร์ ฉันไม่มีทางเกรงใจนางแน่นอน
คราวท่แล้วฉันไม่ได้ให้ยÈข้นสองช้นเอกแก่นาง คร้งน้นางจึงเอาองค์ชายองค์แรก
ี
ั
ั
ี
ั
ั
ี
ท่เป็นด่งป‡ายทองน้มาเรียกร้อง นางก�าลังอวดอ�านาจอย่างชอบด้วยเหตุผล หาก
ี
ิ
นางรับบรรดาÈักดìท่จ้าวแคว้นน้อยมอบให้อย่างสงบ ถึงแต่งต้งนางเป็นกุ้ยเ¿ยก ็
ี
ั
ั
ี
ไม่เก่ยวกับฉัน แต่ว่านางกล้ามาตบหน้าฉัน อย่างน้นก็อย่าโทÉว่าฉันตบหน้านาง
เสียงดังกังวานกลับแล้วกัน!
ั
ี
“ความหมายของจ้าวแคว้นน้อยก็คือ...แต่งต้งเป็นเจาอë?” ฉันแสร้งเอ่ย