Page 42 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 42

เทพธิดำลิขิตบัลลังก์ 2
          40 เทพธ ิดำ ล ิข ิตบ ัลล ังก์ 2

                                   ี
          อย่างยืดยาด “ก็สมควรเพคะ สว่เหลียงเหรินเป็นถึงมารดาขององค์ชายองค์แรก
          แต่งตั้งเป็นกุ้ยเ¿ยก็ไม่ถือว่าเกินไปเพคะ”
                                 ึ
                                                            ิ
                                                              ึ
                                            ึ
                “อ้อ?” เขาหยิบขนมข้นมาชิมไปหน่งค�า พร้อมกับเลิกค้วข้นด้วยความ
          สนุก
                “เพียงแต่เร่องน้ให้หม่อมฉันตัดสินไม่เหมาะเพคะ จ้าวแคว้นน้อยลืมแล้ว
                         ื
                            ี
                                              ี
          หรือเพคะ เดิมทีสว่เหลียงเหรินเป็นคนของเถ่ยเจาเยว่ยนแห่งต�าหนักตะวันตก
                                                     ี
                         ี
                                     ี
                  ี
                                                             ี
          ตอนแรกท่หม่อมฉันเข้ามาอาÈัยท่ต�าหนักกลาง พระสนมเจาเยว่ยนเกรงว่าคน
                                    ี
          ท่จะรับใช้ไม่เพียงพอ น่จึงได้ให้สว่เหลียงเหรินเข้ามา ยามน้เหลียงเหรินให้ก�าเนิด
                                                       ี
                            ี
           ี
                               ั
                                                                       ั
                              ู
                                       ั
          องค์ชาย ให้นางมาพักอย่กบหม่อมฉนจะดได้อย่างไร เกรงว่าควรต้องย้ายกลบ
                                           ี
                   ั
                           ้
                                      ั
          ตาหนกตะวนตกได้แลว ส่วนจะแต่งต้งเป็นอะไร หากไม่แจ้งแก่เจาเยวยนก่อนคง
              ั
                                                                ี
           �
                                                                ่
                          ั
                                 ่
                                 ื
                                                                ่
             ่
                                          ็
                                        ั
                                        ้
                                                                       ็
                                                                   ิ
                                                                ี
                      ่
          จะไมเหมาะ หมอมฉนคิดว่าเรองแต่งตงกควรจะ¿ังว่าพระสนมเจาเยวยนคดเหน
          อย่างไรเพคะ”
                “กุ้ยจีพูดมีเหตุผล”
                เมื่อ¿ังฉันพูดจบใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความพอใจพลางพยักหนา
                                                                       ้
          อย่างช่นชม ฉันไม่รู้สึกประหลาดใจอีกต่อไป อารมณ์ของเขามักจะเปล่ยนไปมา
               ื
                                                                 ี
          ไม่แน่นอนยิ่งกว่าสีของท้อง¿‡าเสียอีก
                “เช่นนั้นก็จัดการตามนี้เถอะเพคะ หม่อมฉันเหนื่อยแล้ว ทูลลาเพคะ”
                                              ี
                      ิ
                                        ่
                ทว่าเพ่งจะกลบถึงหองนอนแมนมเหนยนกเอยอยางโมโหว่า “พระสนม
                                                    ่
                           ั
                                                  ็
                                                       ่
                                ้
          ล่วงเกินอีกแล้ว มีพระสนมที่ไหนที่ทูลลาเองต่อหน้าจ้าวแคว้นกันเพคะ”
                                                        ิ
                              ี
                “แต่ว่านะ คราวน้พระสนมท�าได้ถูกต้องเป็นอย่างย่งเลยเพคะ” ชิงเอŽอร์
          เอ่ยชม
                                                         ี
                    ี
                      ั
                                                      ี
                เจาอë น่นยÈสูงกว่าเจาเยว่ยนเชียวนะ หลังจากท่ ‘เถ่ยฮูหยิน’ ได้รับการ
                                     ี
              ั
          แต่งตงเป็นเจาเยว่ยนก็ยายออกจากต�าหนกหลกเพราะความมคณธรรมอันดีงาม
                                                           ุ
                                                          ี
              ้
                        ี
                            ้
                                          ั
                                              ั
                                                  ี
                                        �
          และความอ่อนน้อมถ่อมตนของตัวเองค้าคอ ตอนน้ต�าแหน่งเจ้านายของต�าหนัก
                             ี
          ตะวันตกยังว่างอยู่ ถ้าสว่เหลียงเหรินได้รับการแต่งต้งเป็นเจาอë อย่างน้นต�าแหน่ง
                                                                ั
                                                  ั
                                                          ี
                                                                       ่
                                                                      ี
                                                                    ่
                                                         ้
                       ั
                                                      ้
                                                                       ั
                                                                    ี
                    �
                                                               ั
                                              ็
          เจ้านายของตาหนกตะวนตกจะตกเป็นของนางกสมควรแลว ลวนว่ากนว่าเถยซรว
                            ั
          เจาเยว่ยนสุÀาพอ่อนโยน เพียบพร้อมด้วยคุณธรรมจิตใจกว้างขวาง ฉันอยากด ู
               ี
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47