Page 52 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 52

ช
                        ำจ
                  องรำ
           ร รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 2
            ักแรกข
                                ู้งดงำ
                                     ม 2
                          ิ
                          ้งจอกผ
                          ิ
                                                  ี
           ทีเขายังอ้อมค้อมวกวนâยงไปเร่องนู้นทีเร่องน้ที ไม่ได้ตอบค�าถามด้วย
                                      ื
                                              ื
           ซ�้าไป!
                  “เหตุใดไม่บอกข้าตั้งแต่แรก?!” เสียงของนางดังขึ้นทันใด นัยน์ตา
           ทั้งสองข้างจ้องเขม็ง
                                           ู
                                        ึ
                             ี
                         ั
                                    ิ
                      ึ
                  ก้นบ้งหวใจมความคดหน่งอย่รางๆ หากไตร่ตรองลึกซ้งกอาจ
                                                                 ึ
                                                                   ็
           เจ็บปวดได้ แต่ว่า...อย่างไรก็ดีกว่าปล่อยให้©งนคลุมเครือมิใช่หรือ?
                          ิ
                       ิ
                                                 �
                  ไป๋หล่นน่งเงียบไปทันที ราวกับถูกน้าเสียงแข็งกระด้างของนาง
           ซักไซ้จนนิ่งอึ้งไป
                                                              ้
                                                       ิ
                                                       ่
                                                ั
                               ั
                                                              ึ
                             ็
                                                             ิ
                    ั
                  ครนแล้วเขากหวเราะออกมาâดยพลน พอเรมได้สตขนมาใหม่ก     ็
                    ้
                                  ื
                                                         ิ
                                                                  ึ
           ท�าท่าเหมือนจะพูดกลบเกล่อนอีกคร้ง แต่กลับถูกชิวตู่จ้งแย่งพูดข้นก่อน
                                          ั
           นางถามว่า...
                  “ท่านคิดว่าหากข้ารู้ก่อนล่วงหน้า รู้อยู่แก่ใจว่าเม่อก้าวเข้าไปในถ้า
                                                         ื
                                                                      �
                                                            ิ
           ใต้ดินอาจจะถล�าเข้าสู่กับดัก พอยามคับขันก็อาจเรียกเพลิงจ้งจอกออกมา
           ไม่ได้...ใช่หรือไม่”
                  เรือนกายของเขาเหยียดตรงข้นช้าๆ แววตาเจิดจ้าประดุจคบเพลิง
                                          ึ
           รอยâค้งบางติดอยู่ตรงมุมปากตลอดเวลา
                                                   ิ
                          ี
                  “จริงอยู่ท่ข้าต้องการให้เจ้าเรียกเพลิงจ้งจอกออกมา แต่ข้าไม่
                                    �
           คาดคิดว่าเจ้าจะท�าได้จริงๆ” น้าเสียงคล้ายกับอุทานช่นชม เจือแทรกด้วย
                                                       ื
           ความนุ่มนวลอ่อนâยนปานสายลมเย็นช่นจันทราใสกระจ่าง เป็นส่งท่ตัว
                                            ื
                                                                    ี
                                                                  ิ
           เขาในกาลก่อนไม่เคย ไม่มีวัน และไม่รู้ว่าควรจะแสดงออกมาอย่างไร
                             �
                       ิ
                  ชิวต่จ้งกลืนน้าลายเบาๆ “ข้าเห็นจิตแท้ของเสวียนซู่ ท่านคิดจะ
                      ู
           กักขังเขาเอาไว้...”
                  “จิตแท้ของเสวียนซู่เส้ยวน้นซุกซ่อนเอาไว้มิดชิดเกินไป หากไม่เอา
                                       ั
                                   ี
       50
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57