Page 51 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 51

ล
                                                                 ย
                                                                  เ
                                                              เหลยเอินนา  า
                                                              เ
                                                              ห
                                                                    น
                                                                     น
                                                                   อิ
                                                        ั
                   มือข้างหน่งของเขาเสยเส้นผมยาวออก จากน้นงอแขนยันศีรÉะไว้
                           ึ
            เส้นผมขาวราวหิมะซึ่งไหลลู่ลงมาจากง่ามนิ้วมือทั้งห้าปลิวไหวแผ่วเบา
                   “นั่นคือกรงขังที่เสวียนซู่สร้างมาเพื่อข้า”
                   “เหตุใดถึงไม่บอกข้าก่อน” นางถามอีกครั้ง
                   เขากระดกริม½‚ปากเล็กน้อย “เสวียนซู่บอกว่าเขาอยู่ได้ด้วยการ
            ต่อชีวิต หลังผ่านสงครามครั้งใหญ่เมื่อหลายร้อยป‚ก่อนความจริงแล้วร่าง

                                                 ี
                                                                   ี
                                              ิ
                               ิ
                                    ั
            จริงของเขามลายสูญส้นไปต้งนานแล้ว ส่งท่เหลืออยู่มีเพียงเศÉเส้ยวจิต
            แท้ หากพูดถึงจิตหยั่งรู้ ไม่แน่ว่าอาจสู้ยายเ²่า...อึก ท่านยายใหญ่ที่เป็น
            หัวหน้าเผ่าแม่มดของเจ้าไม่ได้ด้วยซ้า...” เขาเบือนหน้าหนี แสร้งกระแอม
                                          �
            ไอสองที
                                                                ั
                                    ี
                   “แต่ทะเลทรายแดงท่จิตแท้เหลือรอดของเสวียนซู่เลือกน้นพลังจิต
            วิญญา³เป‚›ยมล้นยิ่ง เหมาะจะเป็นที่บ�าเพ็ญใหม่ของเขาพอดี ถึงได้ท�าให ้

                                                       ั
                                           ื
            ภายหลัง ‘ลัทธิบูชาอัคคี’ ตกอยู่ในเง้อมมือของเขาท้งหมด ถึงขนาดเป็น
                                                                   ็
            ภยคกคามทงยทธจกรแห่งจงหยวน ข้าจาเป็นต้องจดการเขาให้เดดขาด
                                                       ั
                                              �
                         ุ
                ุ
                             ั
                       ้
              ั
                       ั
                                                             ี
            ไม่ใช่แค่เพราะบุญคุ³ความแค้นระหว่างข้ากับเขาเท่าน้น ท่ส�าคัญย่งกว่า
                                                                    ิ
                                                         ั
            ก็คือผืนแผ่นดินที่ข้าครอบครองอยู่”
                                   ั
                              ิ
                           ิ
                   เขาแย้มย้ม น้วมือท้งห้าสางเส้นผมไปด้านหลัง เผยให้เห็นใบหน้า
            เลอâ©มดุจประชันแสงสุกสกาวกับดวงจันทรา
                   “ถ้าข้าไม่ขัดขวาง แดนหรดีกับเขาหล่นหรานก็จะต้องตกอยู่ใน
                                                   ิ
            ก�ามือของเสวียนซู่ทั้งหมด หมู่บ้านเผ่าแม่มดของเจ้ากับเมืองเ¿งเซี่ยก็จะ
            ประสบเคราะห์ไปด้วย เฮ้อ มาคิดๆ ดูแล้วป³ิธานของข้าน่ย่งใหญ่มิใช่
                                                               ิ
                                                              ี
            ธรรมดาจริงๆ”
                                                        ี
                                                                ื
                   ยังมาต�าหนิว่านางใช้ค�าถามย้อนกลับมาเบ่ยงเบนเร่องคุยอีก
                                                                          49
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56