Page 47 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 47

ห
                                                                   อิ
                                                                ล
                                                                 ย
                                                                  เ
                                                                    น
                                                              เ
                                                              เหลยเอินนา  า
                                                                     น
                   ‘਌ҢÍ˧Ëǹ¨Ò¡¢ŒÒ ÁÔÊÙŒàÍÒ ‘àµÒËÅÍÁ’ ¢Í§à¨ŒÒÁÒáÅ¡à»ÅÕè¹
            ¨Ð´Õ¡Ç‹Ò...㪌¹Ò§áÅ¡¡ÑºË§Ëǹ ਌ÒáÅТŒÒŌǹäÁ‹ÁÕã¤ÃàÊÕÂà»ÃÕº ਌ÒÇ‹Ò
            Í‹ҧäÃàŋҒ
                   ‘¶ŒÒ਌ҵŒÍ§¡Òùҧ¡çàªÔÞµÒÁʺÒÂ’
                                                                  ่
                   ยามประâยคสุดท้ายวูบเขามาในใจ นางลมตาขน©บพลัน รางกาย
                                                         ้
                                                         ึ
                                                    ื
                                       ้
                                                           ั
                      ุ
                                                                 ้
                                    ู
                                 ั
                                             ิ
              ี
            ท่นอนราบลกพรวดราวกบถกแมงป†องพÉทะเลทรายแดงต่อยเขาอย่างไร
            อย่างนั้น!
                   ลมหายใจของนางหนักหน่วง ในราตรีหนาวยะเยือกหน้าผากกลับ
            มีเหงื่อบางๆ ผุดพราย!
                   ตั้งแต่เกิดเรื่องจนกระทั่งถึงตอนนี้นางคิดว่าตนสับสนว้าวุ่นเกินไป
            จนไม่อาจครุ่นคิดได้ แต่ความจริงแล้วนางจงใจไม่ไปคิด ไม่อยากคิดเอง
            ต่างหาก

                                                    ี
                   นางท�าให้ตัวเองยุ่งสาละวน ด้วยเหตุน้จึงเอาแต่ช่วยเหลือพวก
            พันธมิตรยุทธจักรต่างๆ นานา
                                                         ี
                   รอบกายนางมีคนอยู่ตลอดเวลา ดังน้นจึงถูกเบ่ยงเบนความสนใจ
                                                 ั
            ออกไปมากมาย

                                ี
                                     ี
                   ทว่าพอถึงยามน้เวลาน้นางไม่สามารถควบอาชาห้อตะบึงให้สาแก่ใจ
            ด้วยเป็นเวลาที่ควรพักผ่อนอย่างเงียบสงบ ถึงได้รู้สึกตัวว่าต่อให้อยากจะ
            สงบก็ไม่อาจสงบได้ เพราะปมท่พะวักพะวนอยู่ในหัวใจท�าให้นางมิอาจอย ู่
                                      ี
            อย่างสงบ
                   นางสูดลมราตรีหนาวเยียบเย็นเข้าปอดลึกๆ เฮือกใหญ่อีกคร้ง
                                                                       ั
            เพื่อสงบสติอารม³์

                                                                       ุ
                                                              ี
                           ่
                              ่
                              ิ
                   หลงจากนงนงๆ ชวข³ะนางกใช้มอกมใต้สะดอ แสงสทองจากมก
                      ั
                           ั
                                              ื
                                                 ุ
                                                        ื
                                  ่
                                  ั
                                           ็
                                                                          45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52