Page 54 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 2
P. 54

ร
                          ิ
                          ิ
                        ำจ
                  องรำ
                       ช
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 2
                                     ม 2
            ักแรกข
                          ้งจอกผ
                                ู้งดงำ
                                                                   ิ
                  หากเขามิได้เยือกเย็นสงบใจลงได้เร็วไวเช่นน้ หากเขายอมน่งคิด
                                                       ี
           สักครู่ นิ่งคิดสักพัก ชิวตู่จิ้งอาจจะถูกเขาตบตาจนหลงเชื่อก็เป็นได้
                         ี
                                            ิ
                  ทว่าท้งท่เขาถูกนางซักถามจนน่งงันไปแต่ก็ยังแสร้งท�าสีหน้าสงบ
                       ั
           น่งได้...ไม่! อาจจะไม่ได้แสร้งท�า! เขาอาจคิดว่าไม่มีอันใดจริงๆ หากนาง
             ิ
           เรียกเพลิงจ้งจอกออกมาไม่ได้แล้วอย่างไรเล่า ก็แค่สังเวยด้วยชีวิตเขา
                     ิ
           เท่านั้นเอง!
                                             ั
                    ่
                                    ู
                                    ่
                                 ี
                  “ทานหลอกลอเสวยนซออกมา กกขงเขาไว้ในรางกายตนเอง หาก
                             ่
                                                       ่
                                               ั
           ข้าเรยกเพลงจงจอกออกมาได้ ทกอย่างกจบลงด้วยด แต่ถ้าข้าทาไม่ได้
                       ้
                       ิ
                                                        ี
                                                                 �
               ี
                                       ุ
                     ิ
                                              ็
           ท่านก็คิดจะลากเสวียนซู่ให้ตายไปพร้อมกันใช่หรือไม่?!” นางเค้นถามอย่าง
                            ี
                                                                  ั
                               ึ
           âกรธแค้น สุ้มเสียงท่ดังข้น©ับพลันพาให้คนหนาวสะท้านใจ “ตอนน้นท่าน
           สะบัดแขนเส้อâยนจิตรับรู้ของข้าออกไปนอกเขตอาคม แต่ตัวเองไม่คิดจะ
                      ื
           ออกมา ท่านสร้างเขตอาคมของตนเองข้นมาในเขตอาคมของเสวียนซู่âดย
                                            ึ
           ไม่ให้เขารู้ ท่านใช้ท่น่นเป็นสนามรบ เป็นหลุม½ังศพ ข้าพูดถูกหรือไม่?!
                            ี
                             ั
           ถูกหรือไม่ ฮือๆ...”
                  เสียงร่าไห้ปะปนเข้ามาในค�าพูด คร้นหลุดออกจากการควบคุม
                       �
                                                ั
                                                      ั
                                           ั
                                 �
           ก็หยุดไม่อยู่ทันที หยาดน้าตาท่ข่มกล้นจนมิอาจกล้นได้อีกต่อไปเอ่อล้น
                                      ี
           ออกมาในเส้ยวพริบตา ไหลพรากลงมา ปลายจมูกแดงแจŽอย่างรวดเร็ว
                      ี
           สภาพอเนจอนาถน่าสังเวชเป็นอย่างมาก
                  ทว่าดวงตาคู่นั้นของนางกลับถลึงปูดâปนใส่เขาราวกับเคียดแค้น
                  ดุร้ายเหลือเกิน
                  ทั้งสุกสกาวทั้งน่าครั่นคร้าม
                            ิ
                  กระท่งไป๋หล่นเข้าใจความหมายเขาถึงค่อยเบือนใบหน้าหล่อเหลา
                       ั
                                                                    ิ
           หนีด้วยความร้อนตัว แต่ก็คิดได้ว่าตนมี°านะย่งใหญ่เพียงใด จะเสียศักดìศร ี
                                                ิ
       52
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59