Page 47 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 47

เ
                                                                 ย
                                                                   อิ
                                                                     น
                                                                    น
                                                              ห
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                                ล
                                                ี
              ื
            ต่นตะลึงมากต่างหาก ไม่เข้าใจความหมายท่ท่านมอบโลหิตไว้ในกายข้า...
                ี
            บัดน้มีเลือดและปราณของท่านแทรกซึมเข้ามา มีกล่นของท่านปะปน ข้า
                                                       ิ
                                      ึ
            ก็ไม่ต้องกลัวท่จะเข้าเมืองหรือข้นเขาแล้ว” เขาเป็น ‘ราชันแห่งขุนเขา’ ใน
                        ี
                                              ิ
            แถบน้ อยู่ในอาณาบริเวณของราชัน มีกล่นของเขาคอยปกป‡อง นางย่อม
                  ี
            ปลอดÀัยไร้อันตรายเป็น¸รรมดา
                   “...ถ้าอย่างน้นก็แสดงว่าเป็นเพราะท่านมอบโลหิตให้ เลือดและ
                              ั
            ปราณของท่านกับข้าจึงเชื่อมโยงถึงกัน ดังนั้นเมื่อท่านเข้า¬าน½ƒกบ�าเพ็ญ
            โคจรสารพลังในโลหิตและปราณจิต จิตด้งเดิมของท่านท่เข้าสมา¸ิข้นลึก
                                                                    ั
                                              ั
                                                           ี
                              ี
                               ี
                                                                     ี
            สุดถึงได้เรียกข้ามาท่น่อยู่บ่อยๆ ใช่หรือไม่” แม้จะเอ่ยถาม แต่อันท่จริง
            นางรู้ค�าตอบดีอยู่แก่ใจแล้ว
                                ิ
                                       ึ
                                                                        ิ
                                                       ึ
                   สีหน้าของไป๋หล่นชะงักอ้งเล็กน้อย ขาข้างหน่งยังอยู่ในท่าขัดสมา¸
                                  ั
                                                                    ั
            ส่วนขาอีกข้างชันข้น ท่าน่งดูสบายกว่ายามเข้าสมา¸ิมาก รู้สึกว่าท่วท้ง
                            ึ
                                                                       ั
                                                   ี
                                                                       ิ
            สรรพางค์กายผ่อนคลายสบายอุรา ทว่าความเห้ยมโหดเย็นชาตรงหว่างค้ว
            กลับไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด
                                                       ้
                                                       ู
                                                                    ่
                                                                     ื
                                                                    ี
                                                          ่
                   ยามนเขากาลงตระหนกตกใจเงยบๆ ไมเคยรมากอนว่าการทเลอด
                              ั
                                            ี
                            �
                        ี
                        ้
                                                   ่
            และปราณเช่อมโยงถึงกันจะสร้างสายสัมพัน¸์เช่นน้ได้ด้วย เพราะว่าเขาเอง
                                                     ี
                      ื
            ก็ไม่เคยมอบโลหิตให้ผู้ใดมาก่อน แต่ยังมีอีกเรื่องที่ท�าให้เขาฉงนตกใจคือ
            ในระหว่างท่จิตด้งเดิมของเขาพานางมาท่น่ด้วยสัญชาตญาณ บางทีอาจจะ
                          ั
                                               ี
                                             ี
                      ี
                                 ี
                               ี
            เผลอดูดซับสารพลังท่ดีท่สุดในเลือดและปราณนางไปตามสัญชาตญาณ
            ด้วยเช่นเดียวกัน?
                        ื
                   อย่าลมสิว่านางเป็นถึง ‘ยอดยาบ�ารุงในโลกหล้า’ เป็นโอสถชนเลิศ
                                                                   ั
                                                                   ้
            ในสายตาของผู้บ�าเพ็ญเซียนหรือมาร
                                                   ั
                   ยามเข้าสมา¸ิ½ƒกบ�าเพ็ญ มุกตบะจิตด้งเดิมของเขาจะดูดรับพลัง
                                                                          45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52