Page 44 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 44

ช
                        ำจ
                  องรำ
           ร รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
            ักแรกข
                                ู้งดงำ
                                     ม 1
                          ้งจอกผ
                          ิ
                          ิ
           เล็กๆ ตรงแก้มอ้วนกลมเผยให้เห็นความยินดีปรีดาอย่างหาใดเทียม
                                                                ึ
                                       ึ
                                                                  ี
                  คางงามของนางพลันเชิดข้น ช้น้วไปยังไข่มุกสีทองเม็ดหน่งท่ก�าลัง
                                            ิ
                                          ี
                                                          ั
           ลอยอยู่ด้านบน เอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า “น่นคือมุกตบะจิต
           แทของไป๋หลิ่นสินะ” ÀายในแกนกลางพÄกษามืดมิดซึ่งไรทองนÀาไรป°พี
                                                           ้
              ้
                                                          ้
                                                                   ้
           ไร้สุริยาไร้จันทรา อาศัยแค่แสงสว่างท่เปล่งออกมาจากไข่มุกเม็ดน้นเท่าน้น
                                          ี
                                                                ั
                                                                     ั
           แสงสว่างยึดไข่มุกเป็นจุดศูนย์กลาง แผ่ขยายออกไปวงแล้ววงเล่า สายแล้ว
                 ่
                                                      ่
                                                               ๋
           สายเลา มิได้โชติช่วงสว่างไสว แต่กลับนวลละมุนอยางที่สุด “ไปหลิ่น มุก
           ตบะของท่านงดงามจริงๆ”
                  “เจ้าเข้ามาได้อย่างไรกัน” เขาไม่สนใจค�าพูดของนาง ไม่หันไปมอง
           ลูกกลอนทองค�าแม้แต่ปราดเดียว
                                            ื
                  นางท่อยู่เบ้องหน้าหาใช่กายเน้อแท้จริงไม่ แต่เป็นจิตญาณรับรู้
                           ื
                       ี
           และจิตรับรู้นี้ก็รุกล�้าเข้ามาในสถานที่½ƒกจิตของเขา!
                   ิ
                                                             ั
                                                       ้
                                       ่
                                                     ้
                                                     ิ
                  ชวตจงเกบสายตากลบ ทาทางตอนนางใช้นวชเกาขมบเบาๆ ช่าง
                       ้
                       ิ
                         ็
                                                       ี
                                   ั
                     ่
                     ู
           แลดูใสซื่อไร้เดียงสายิ่งนัก
                  “ข้าเองก็ไม่รู้ ดูเหมือนว่า...เอ่อ...ต้งแต่Äดูหนาวป‚ท่แล้ว เม่อคร้ง
                                                                      ั
                                                                  ื
                                                            ี
                                              ั
                                                          ุ
           ป‡าจูŽกับลุงเขยของข้าเจอตัวข้าใต้ต้นสนเก่าแก่ท่ตนเขา ลงเขยบอกว่าข้า
                                                   ี
                                                    ี
           หนาวเหน็บจนหมดสติไป แต่ขารู้ว่าไม่ใช่ ข้าจ�าได้ว่าได้พูดคุยกับท่านบน
                                     ้
                                     ี
           ยอดเขา ไฉนถึงไปหมดสติอยู่ท่ตีนเขาอย่างไม่มีสาเหตุได้เล่า...” นางเม้ม
           ริม½‚ปากพองแก้มป†องเล็กน้อย ครู่หนึ่งผ่านไปถึงค่อยถอนหายใจออกมา
           เฮือกใหญ่ด้วยความคับข้องใจ...
                                                                  ี
                  “เป็น½‚มือของไป๋หล่นสินะ ท่านท�าให้ข้าสลบ เหมือนอย่างท่ท�าให้
                                  ิ
             ี
           พ่เส่ยวหลีหลับลึกไป” นางเหลือบมองเขารวดเร็วปราดหน่ง ก่อนจะ
                                                              ึ
               ี
           ทอดถอนใจออกมาอีกคร้ง “ไม่นานหลังจาก¿„œนข้นมาคราวน้น คืนหน่งพอ
                                                                   ึ
                                                  ึ
                                                            ั
                                ั
       42
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49