Page 46 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 46

องรำ
                       ช
            ักแรกข
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
           ร
                        ำจ
                                ู้งดงำ
                                     ม 1
                          ิ
                          ้งจอกผ
                          ิ
                                               ี
           ตีตราบนร่างเจ้า ควรจะปล่อยให้สรรพชีวิตท่บ�าเพ็ญเซียนอยู่ท่วท้งหุบเขา
                                                                ั
                                                              ั
           ต้านทานกล่นหอมหวนของจิตด้งเดิมเจ้าไม่ไหว ยกโขยงกรูกันเข้ามาฉีก
                                      ั
                     ิ
           กระชากเจ้ากินลงท้อง ข้าแค่น่งดูสบายใจเฉิบก็พอ เจ้าคิดว่าเพราะเหตุใด
                                    ั
           กันเล่า”
                              ิ
                                            ิ
                                                                     ั
                                   ั
                  ต่อให้ตัดหางจ้งจอกท้งเก้าหางท้งเขาก็ไม่มีทางยอมรับว่า ตอนน้น
           เขาถูกค�าชมว่า ‘ใจอ่อน’ ของนางพาให้ขัดเขินจนหน้าแดงก่า จึงจ�าต้อง
                                                             �
           ท�าให้นางหุบปากเข้าสู่นิทราไป
                  ทางด้านนี้ชิวตู่จิ้งนิ่งอึ้งไปอย่างรุนแรง นัยน์ตาหยุดตรึงแน่วนิ่ง
                  Àายใต้แสงสลัวสีเหลืองนวลท่เปล่งออกมาจากมุกตบะ เคร่องหน้า
                                          ี
                                                                 ื
           ของเขายิ่งดูหล่อเหลาสง่างามมากขึ้นกว่าเดิม ทว่ากลิ่นอายกลับป†าเถื่อน
           รุนแรง
                                              ึ
                                                     ื
                  ปากน้อยๆ ของนางอ้าพะงาบไร้ซ่งวาจาเอ้อนเอ่ย สุดท้ายนางก ็
           ลูบจมูกป‡อยๆ ก้มศีรษะเล็กงุดÀายใต้การจ้องเขม็งของดวงตาเย็นชา
           โค้งมนงดงามคู่นั้น
                  “ตัวข้าเองก็รู้สึกได้...เม่อก่อนตอนออกไปนอกหมู่บ้าน ติดตาม
                                     ื
           ลุงเขยเข้าเมืองเ¿งเซี่ย หรือว่าขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรกับป‡าจูŽของข้า ก็มัก

           ถูกเกาะติดรบกวนเกือบทุกคร้ง บางตนมีมารยาทมากทีเดียว แต่ส่วนมาก
                                   ั
           ยังต้องลงแรงขับไล่ออกไป...ต้งแต่¿„œนข้นมาคราวน้นจนถึงตอนน้ป‚กว่าแล้ว
                                                    ั
                                                               ี
                                   ั
                                          ึ
           จู่ๆ ก็ไม่ถูกรบกวนอีกเลย ข้ารู้สึกแปลกใจย่งนัก แต่ไม่กล้าบอกให้ป‡าจูŽ
                                                ิ
           กับพวกท่านยาย¿˜ง...” นางเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แขนทั้งสองข้างกลับ
           มากอดเข่าอีกครั้ง ยิ้ม½„ดเ½„›อนพลางทอดถอนใจ...

                  “ไป๋หลิ่น ที่แท้ท่านก็ช่วยสกัดให้ข้า ขอโทษด้วย ข้าไม่ได้เค้นถาม

                                                             ั
                                     �
           ท่านเพราะหงุดหงิด จริงอยู่ท่น้าเสียงร้อนรนไปหน่อย แต่น่นเป็นเพราะ
                                    ี
       44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51