Page 14 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 14

องรำ
                       ช
            ักแรกข
           รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
           ร
                        ำจ
                                ู้งดงำ
                                     ม 1
                          ิ
                          ิ
                          ้งจอกผ
                                      �
           น้นเปดออก นัยน์ตาสีด�าสนิทฉ่าน้าสองดวงกลับจ้องตรงมายังใบหน้า
                                         �
             ั
           ของเขา!
                  ...นางมองเห็นเขา?
                  เป็นไปได้อย่างไรกัน?!
                      ั
                   ิ
                                            ึ
                                                                    ื
                  ค้วท้งสองข้างของเขากระดกข้นน้อยๆ ร่างแปรไม่ขยับเขย้อน
           วางแผนจะใช้ความน่งเงียบสยบความเคล่อนไหว แต่ไหนเลยจะคาดคิด
                                              ื
                             ิ
                                               ี
           ว่าแม้นัยน์ตาของนางจะจ้องมาท่ใบหน้า ท่ร่างกายของเขา กลับมิได้สบ
                                      ี
           เข้ากับสายตาของเขา
                  นางมิได้มองเห็นเขา แต่ว่านางสัมผัสได้
                                     ั
                                         ี
                  “ท่านพ่อ...” สุ้มเสียงน้นอู้อ้เบาๆ อยู่ในริม½‚ปากน้อยของนาง
           นุ่มนวลผะแผ่ว เต็มเป‚›ยมไปด้วยความถวิลหาอาวรณ์
                   ิ
                  ค้วท้งสองข้างของเขากดต่าลง จมูกแค่นเสียงฮึเย็นชา แน่นอนว่า
                      ั
                                       �
           เสียงนั้นก้องสะท้อนอยู่ในใจกลางพÄกษาต้นใหญ่ยักษ์เท่านั้น
                                                     ื
                  ร่างแปรถอยออกทันใด ดรุณีน้อยพลันต่นตระหนก หยัดกาย
           ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว...
                                                       ิ
                  “ท่านพ่ออย่าไปนะเจ้าคะ! ข้าจะเป็นเด็กดี จ้งเอŽอร์จะเป็นเด็กด  ี
           ท่านพ่ออย่าหายไปไม่กลับมาอีกนะเจ้าคะ!”
                  ใบหน้าดวงน้อยของนางซีดเผือด ร่างกายโงนเงนประคองตัว

           ไม่ไหวสักเท่าใดนัก

                    ื
                                                 ั
                  เม่อสัมผัสได้ว่าปราณแกร่งกล้าสายน้นมิได้จากไป ทว่าวนเวียน
           อยู่รอบกาย นางก็ดูเหมือนจะอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย ทว่ายามนี้ลายอักขระบน
                                         ึ
                                                                      ั
           หลังมือกลับส่องแสงวูบวาบเจิดจรัสข้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าทวี เสมือนด่ง
           ทองค�าเหลวในเพลิงพระกาÌ...ตามหลักแล้วหลังจากนางเรียกก�าแพง

       12
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19