Page 13 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 13

ย
                                                                  เ
                                                                   อิ
                                                              เ เหลยเอินนา า 
                                                              ห
                                                                ล
                                                                    น
                                                                     น
            เปลี่ยน...
                   ดรุณีน้อยผู้นี้โง่เขลาอย่างนั้นหรือ?
                                                     �
                                                              ื
                   เม่อครู่น้นางพูดเองเออเองแต่ไม่ได้รับคาตอบ เม่อหันไปมอง
                     ื
                          ี
                                     ี
                                ั
                                             ึ
              ี
            ‘พ่เส่ยวหลี’ ของนาง ท้งๆ ท่เห็นหางซ่งยังไม่ทันเก็บกลับและหูจ้งจอก
                                                                   ิ
                ี
                                ิ
                 ึ
            โผล่ข้นมาบนศีรษะของจ้งจอกดินแล้วแท้ๆ นางกลับมิได้ชิงโจมตีเล่นงาน
                          ึ
                             ื
                                                            ิ
                                            ื
                                                                   ึ
            ป‚ศาจก่อน ดันท่มท่ออยากจะกลบเกล่อนเหมือนว่าไม่มีส่งใดเกิดข้น คิด
                                                ็
                 ิ
                                   ั
                                                           ี
                       ้
                                                                       ิ
                                                           ่
            ว่าหยบขนมขาวเหนียวไส้ถ่วหวานออกมากจะสามารถเบยงเบนความหว
            กระหายที่จิ้งจอกดินมีต่อนางได้...
                   พิลึกคนอย่างน่าประหลาดถึงเพียงนี้
                                                     ่
                   เด็กน้อยคนนี้...เป็นมนุษยกระมัง หากไมใช่ แล้วเป็นป‚ศาจตนใด
                                        ์
            จ�าแลงกายมากัน
                                                                     �
                                                 ี
                   เขาอยากจะดูให้ละเอียดชัดเจนกว่าน้อีกนิด ร่างแปรจึงโน้มต่าลง
            กว่าเดิม
                                     ิ
                   ตบะพันป‚ท�าให้ยามน้วแปรของเขาวาดผ่านความว่างเปล่าเบาๆ
            แม้จะมิอาจสัมผัสผิวกายนางได้จริงๆ แต่ก็สามารถป˜ดปอยผมท่ปกคลุม
                                                                 ี
            หน้าผาก ปกปดพวงแก้มปอยน้นออกได้ ท�าให้นางเผยใบหน้างดงาม
                                        ั
            หมดจดออกมาทั้งดวง
                          ิ
                   เขาแบน้วมือท้งห้าออกทาบทับลงบนยอดศีรษะของนาง หน้าผาก
                               ั
            และหว่างคิ้วของนาง สุดท้ายก็เคลื่อนไปยังทรวงอกด้านซ้ายอย่างแช่มช้า
                   เป็นมนุษย์ไม่ผิดแน่
                                               ื
                   วิญญาณ โครงกระดูก และเลือดเน้อ มีชีวิตตัวเป็นๆ อย่างจริงแท้
            ṋ¹Í¹
                           ี
                   ในขณะท่เขาจะชัก½†ามือกลับ ขนตาสีด�าส่นไหวของแม่นางน้อย
                                                      ั
                                                                          11
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18