Page 12 - อ่านฟรี รักแรกของราชาจิ้งจอกผู้งดงาม 1
P. 12

ช
                        ำจ
                  องรำ
           ร รักแรกของรำชำจ้งจอกผู้งดงำม 1
            ักแรกข
                                ู้งดงำ
                                     ม 1
                          ิ
                          ิ
                          ้งจอกผ
           มีชื่อเสียงเหม็นโฉ่ทั้งสิ้น
                  นอกจากน้น มนุษย์น่ากินตรงไหนกัน ไม่เพียงแต่พลังวิญญาณ
                           ั
                                ิ
           ปวกเป‚ยกอ่อนระโหย ย่งไปกว่าน้นยังมีแต่ตับไตไส้พุงสกปรกโสโครก
                                        ั
           เหม็นห่งเป็นท่สุด กล่นคาวเหม็นเน่า...แต่เม่อร่างแปรของเขาพลันเคล่อน
                       ี
                 ึ
                                                                    ื
                                               ื
                             ิ
           ย้ายมาอยู่ข้างกายดรุณีน้อย ค�าด่าทอค่อนขอดอันท่วมท้นมหาศาลในใจ
           เขาที่มีต่อสิ่งมีชีวิตอย่าง ‘มนุษย์’ กลับหยุดชะงักไปโดยบัดดล
                  แม้ดรุณีน้อยจะมีก�าแพงปราณปกป˜กคุ้มครอง แต่ก็ใช้งานได้
           ไม่ช่าชองเลยสักนิด ปราณล่องหนน้นสะท้อนจ้งจอกดินจนลอยกระเด็น
                                                  ิ
               �
                                         ั
           ออกไป แต่Äท¸ิìเดชที่เกิดขึ้นก็ท�าให้นางเจ็บตัวเล็กน้อยเช่นกัน
                  นางล้มหงายอยู่บนพ้นหิมะ หลับตาหอบหายใจแฮกๆ หมวก
                                    ื
           บุนวมลอยปลิวไปแล้ว เส้นผมนุ่มนวลสีด�าขลับปกปดดวงหน้าน้อยๆ เอา
           ไว้คร่งหน้า ดูท่าทางอ่อนแอน่ารังแกย่ง...แต่ทว่าใช่แล้ว เด็กน้อยผู้น้ช่าง
                                                                    ี
                                           ิ
               ึ
           น่าโอชะจริงๆ น่าโอชะถึงขีดสุด โอชะจนเขาไม่อาจต�าหนิจ้งจอกสีด�าตัวน้น
                                                                     ั
                                                          ิ
                                                            ั
                             ี
           ต่อไปได้ ถ้าเป็นตอนท่เขายังเยาว์วัย ยังเบาป˜ญญา เขาก็ไม่ม่นใจสักเท่าไร
                                                                 ิ
           ว่าจะสามารถต้านทานเด็กตัวน้อยตรงหน้าท่มีกล่นหอมหวนพิสุท¸ìเอมโอช
                                               ี
                                                  ิ
           ยิ่งกว่าเซียนเดินดินหรือเซียนพเนจรทั่วๆ ไปได้
                  ร่างแปรเคล่อนย้ายมาอยู่ข้างกายนาง ก้มลงมองจากต�าแหน่งท ่ ี
                            ื
           สูงกว่า
                  หลังมือของนางมีแสงสีทองท่ยังไม่เลือนหายไปปราก¯ให้เห็นรางๆ
                                         ี
           แสงสีทองก่อตัวเป็นลวดลายอักขระ เป็นยันต์คุ้มกันÀัยโบราณชนิดหน่ง
                                                                      ึ
           สอดรบประสานเข้ากบพลงวญญาณอนเป‚›ยมล้นในร่างกายของนาง ทง
                ั
                                   ิ
                                                                      ั
                                                                      ้
                                           ั
                             ั
                                 ั
           สามารถโจมตีและป‡องกันตัวได้
                                    ี
                                              ี
                  ทีแรกเขาสนใจใคร่รู้ท่มาของยันต์น้ แต่ต่อมาความคิดก็พลันแปร
       10
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17