Page 23 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 23

KIRIE MAKOTO


                “ที่นี่โตเกียว”
                “เอ!?”

                                     ิ
                อาซาฮิตกใจมาก มายูมิจึงเร่มอธิบายให้ฟัง อาซาฮิในปัจจุบันไม่ได้อาศัยอยู่ท ่ ี
          บ้านเกิดแล้ว แต่ออกมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในโตเกียว และท่น่คือโรงพยาบาลในโตเกียว
                                                     ี
                                                       ี
           ั
             ี
                     ั
          ท้งท่เป็นอย่างน้นครอบครัวก็ยังรีบมาหาจากต่างจังหวัดกลางดึก ช่างเป็นครอบครัวท่ด ี
                                                                        ี
          จริงๆ
                ส่วนมายูมิเองก็ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวและอาศัยอยู่ใกล้ๆ สถานีรถไฟถัดจากท่พัก
                                                                       ี
          ของอาซาฮิ ดังนั้นถึงออกจากโรงพยาบาลแล้วก็ยังมีเขาอยู่ด้วย สบายใจได้
                                                              ึ
                                                                �
                      ิ
                                                        ึ
                อาซาฮพอจะเข้าใจสถานการณ์คร่าวๆ แล้ว ทว่าพอนกย้อนถงคาพดของแม่ก ็
                                                                  ู
          ยกมือขึ้นกุมหัวและครวญครางออกมาว่า “จริงเหรอเนี่ย”
                “เป็นอะไรไป”
                              ้
                                         ี
                        �
                                                        ่
                                         ้
                                                      ่
                                                                   ุ
                                            ้
                  ็
                   ้
                “กถาฉนทางานแลว สภาพแบบนคงตองหยดงานไมใชเหรอ? ตองหยดนานแค  ่
                                                               ้
                                                ุ
                     ั
          ไหนก็ไม่ร เม่อไม่นานมาน้...ไม่สิ ตอนฉันอย ป.6 ง้นก็น่าจะราวๆ สิบสองปีก่อน? พ่อเคย
                ู้
                                         ู่
                            ี
                                              ั
                   ื
                            ิ
                                                          �
          เข้าโรงพยาบาลเพราะไส้ต่งอักเสบ ล�าบากมากเลยนะ พ่อเอาแต่คร่าครวญอยู่บนเตียงว่า
          ท�าให้ที่ท�างานขาดก�าลังคนซะแล้วตลอดเลย”
                                                        ื
                      ั
                  ื
                “เร่องน้นมันก็จริงนะ การท่ต้องหยุดงานนานๆ เป็นเร่องน่าเจ็บใจของคนเป็น
                                    ี
          ผู้ใหญ่จริงๆ นั่นแหละ”
                “เหรอ ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่มันคงเหมือนกับตอนท่ได้เป็นคณะกรรมการ
                                                          ี
                                                                     ั
          จัดงานกีฬาแล้วดันท�างานไม่ไหว! ต้องขอร้องว่า ใครก็ได้ท�าแทนที! อะไรท�านองน้นสินะ
          ...เฮ้อ แบบนั้นก็แย่น่ะสิ”
                                            ี
                                         ึ
                อาซาฮินึกถึงตอนอยู่ ม.ต้น ปีหน่งท่เป็นคณะกรรมการจัดงานกีฬาและได้รับ
          1  เมืองศูนย์กลางของจังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุน
                                         21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28