Page 18 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 18
่ ื ี
ตนมาอีกทีก็รักคนน้เข้าซะแล้ว!
จึงตัดสินใจพูดตามปกติต่อไป
“นายเรียกฉันแบบนั้นตั้งแต่วันแรกที่เจอกันตอน ม.ต้น เลยล่ะ”
“โอ้โฮ...น่ความคิดสร้างสรรค์ของฉันไม่ได้พัฒนาไปจากสมัย ม.ต้น ปีสองเลย
ี
เหรอเนี่ย น่าเศร้าชะมัด”
เพราะรู้ว่าตัวเองอายุยี่สิบสี่ปีเข้าไปแล้ว เขาจึงตกใจที่ไม่ได้เติบโตขึ้นเลย
“จะเรียกว่าไม่มีการพัฒนา หรือเป็นจุดสิ้นสุดการพัฒนาของอาซาฮิแล้วดีล่ะ”
“แรงอะ! แบบนั้นก็แปลว่าพัฒนาการของฉันมาถึงทางตันแล้วน่ะสิ แรงมาก!”
ั
เหมอนบอกว่าจากน้ไม่ต้องหวงว่าจะเตบโตอกแล้ว แบบน้นมันโหดร้ายท่สุด
ี
ื
ิ
ี
ี
ั
อาซาฮิร้องท้วงพลางหัวเราะจนไหล่สั่น
“ต่อให้ความทรงจ�าหายไปอาซาฮิก็ยังเป็นอาซาฮิคนเดิม พอได้รู้แบบน้นฉันก ็
ั
ดีใจนะ”
ั
“ถ้านายว่าอย่างน้นฉันก็โล่งใจเหมือนกัน รู้สึกเหมือนว่าเป็นค�าชมยังไงไม่รู้แฮะ”
“ไม่ใช่ค�าชมอะไรหรอก แค่เห็นนายเป็นแบบน้แล้วฉันสบายใจ เพราะถ้านายพูด
ี
ี
ี
ออกมาว่า ‘ความทรงจ�าของคนท่ตะโกนว่า จริงเหรอเน่ย แล้วพลัดตกบันไดสะพานลอย
น่ะ ฉันไม่อยากรับรู้ ขอเริ่มชีวิตในฐานะคนใหม่ดีกว่า’ หรืออะไรแบบนั้น ฉันคงเสียใจ”
“แบบนั้นคงแย่เลยเนอะ”
อาซาฮิตอบ เขาลองจินตนาการภาพตัวเองกลายเป็นคนทรงภูมิในแว่นกรอบ
เงินแล้วหลุดข�าออกมา
“มันเป็น ‘ความดีใจ’ ในแง่ท่ว่า ถึงจะน่าเป็นห่วงเพราะสูญเสียความทรงจ�า แต่
ี
อาซาฮิยังเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ฉันก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งน่ะ”
ั
“หืม...อาการฉันน่าเป็นห่วงสินะ คงน่าเป็นห่วงจริงๆ น่นแหละ พอยาชาหมด
ั
ฤทธ์แล้วตรงแผลท่เย็บก็เจ็บด้วย แต่ว่านะ ถึงความทรงจ�าจะหายไปต้งสิบปี พวกแม่ก็ยัง
ิ
ี
ี
ดูสบายดี แถมมีคนอย่างนายเป็นเพ่อน แล้วฉันก็ไม่ได้ลืมขนาดไม่รู้ว่า ‘ท่น่ท่ไหน? ฉัน
ี
ื
ี
16
