Page 28 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 28

่ ื           ี
                             ตนมาอีกทีก็รักคนน้เข้าซะแล้ว!

                “พรุ่งน้ฉันต้องไปท�างาน เลยว่าจะไปขอเล่อนวันลาพักร้อนข้นมาให้ตรงกับนาย
                     ี
                                                            ึ
                                               ื
          ออกจากโรงพยาบาล ถ้าเขาอนุญาต คุณปาจะได้ไม่ต้องมา”
                “หืม? ที่ว่ามานั่น หมายถึงนายจะอยู่กับฉันทั้งวันที่ออกจากโรงพยาบาล แล้วก็

          หลังจากนั้นด้วยเหรอ?”
                                      ี
                  ื
                “อ้อ จริงๆ นายจะกลับไปอยู่ท่บ้านเกิดก็ได้ แต่หมอเจ้าของไข้บอกว่าถ้าได้กลับ
                                                              ั
          ไปใช้ชีวิตตามปกติจะช่วยให้ความทรงจ�ากลับมาง่ายข้นใช่ไหมล่ะ เพราะง้นนายไปอยู่บ้าน
                                                ึ
          ฉันก่อนก็ได้ ฉันสัญญาไว้แล้วด้วยว่าจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่”
                “จริงเหรอ นายเป็นคนดีชะมัดเลยมายูมิ...!”

                  ั
                                  ิ
                  ้
                ทงทอาซาฮิประสบอุบัตเหตุเพราะความซุ่มซ่ามของตัวเองล้วนๆ ก็ยังอุตส่าห์
                    ี
                    ่
                                                                   ี
                                                              ื
           ื
          เล่อนวันลาพักร้อนมาอยู่ด้วย ช่างเป็นคนดีจริงๆ อาซาฮิลงจากเตียงเพ่อจะเล้ยงกาแฟ
          กระปองให้กับความเหนื่อยยากของมายูมิล่วงหน้า
                ทว่า
                “เหวอ...”
                                                    ั
                                                   ี
                                                             ี
                จู่ๆ ก็เสียหลักท�าให้ล้มถลาไปกอดคอมายูมิท่น่งอยู่บนเก้าอ้ข้างๆ เตียงจนด ู
          ราวกับฉากกอดรัดกันอย่างร้อนแรงของคู่รักที่กลับมาพบกันอีกครั้งที่สนามบิน
                “นี่ เป็นอะไรหรือเปล่า เวียนหัวเหรอ”

                “อ๊ะ เปล่าๆ”
                มายูมิซ่งโอบประคองอาซาฮิท่ล้มลงอย่างม่นคงถามด้วยน้าเสียงท่เต็มไปด้วย
                                                ั
                      ึ
                                                           �
                                       ี
                                                                 ี
          ความห่วงใย อาซาฮิรู้สึกว่าควรตอบค�าถามน้น ทว่าอาจเพราะความเท่ของร่างกายท ่ ี
                                            ั
                                                       ี
                               ี
          ฝกมาอย่างดีโอบรับตัวเองท่ล้มลงกะทันหัน หรือไม่ก็รู้สึกดีท่ถูกโอบกอด ความสนใจ
          เลยหันเหมาทางนี้หมด
                                            ี
                ถ้าถามว่าท�าไมถึงได้ล้ม ก็เพราะตอนน้อาซาฮิอยู่ในชุดคนไข้ท่คล้ายกับชุดยูกาตะ
                                                            ี
          และมีชายชุดยาวพอๆ กัน พอตั้งใจจะเคลื่อนไหวตามปกติในชุดที่ไม่คุ้นเคย ตอนก้าวขา

                                         26
   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33