Page 33 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 33

KIRIE MAKOTO


                “อะ เอ่อ ขอบคุณมากๆ เลยครับ...! ฝากขอบคุณคุณคาจิกายะด้วยนะครับ”
                                                                  ี
                                                                     ั
                                                               ้
                                    �
                                    ่
                อาซาฮว่าพลางค้อมหวลงตาเหมอนโค้งคานบอย่บนเตยง จากนนเสยงหวเราะ
                                                               ั
                      ิ
                                                        ี
                                                    ู
                                ั
                                        ื
                                                 ั
                                              �
          ร่วนของผู้จัดการร้านก็ดังมาจากปลายสายราวกับเห็นภาพ
                      ี
                “ตอนน้ชิมาโนะจังมีความทรงจ�าเท่ากับสมัย ม.ต้น ใช่ไหม? ถ้าอย่างน้นนายก ็
                                                                    ั
                                                          ั
                                     ั
          เป็นคนสุภาพนอบน้อมมาต้งแต่ตอนน้นแล้วสินะ ดีแล้วล่ะๆ เพราะง้นถึงนายจะท�าอาหาร
                             ั
          ไม่ได้ก็ยังมาเรียนรู้งานบริกรได้นะ เป็นงานที่มองลักษณะนิสัยเป็นส�าคัญอยู่แล้วด้วย”
                                                               ิ
                ผู้จัดการพยักหน้าพร้อมส่งเสียงอืมๆ เอออออยู่คนเดียว ก่อนจะท้งท้ายว่า “ก่อน
          กลับมาท�างานจะแวะมากินข้าวที่ร้านเฉยๆ ก็ได้นะ! ถ้ากินข้าวที่ร้านแล้วความทรงจ�าฟื้น
          คืนมาได้คงดีมากเลยล่ะ!” แล้ววางสายไป
                                                            ื
                อาซาฮิรู้สึกโล่งอกมากๆ แม้ความจริงท่ว่าต้องรบกวนคนช่อคาจิกายะจะยังไม่
                                              ี
                                                 ื
                                                               ิ
            ี
          เปล่ยนไป แต่อย่างน้อยท่ร้านก็ไม่ขาดคน อาซาฮินึกช่นชมจนอยากยกน้วให้ตัวเองช่วง
                            ี
                                        ี
          ก่อนสูญเสียความทรงจ�าเหลือเกิน มายูมิท่น่งฟังเงียบๆ อยู่ข้างๆ ย้มอย่างสบายใจไปด้วย
                                                          ิ
                                         ั
          จนดวงตาหรี่เล็ก
                “ถึงเขาจะบอกให้กลับไปท�างานได้ต่อให้ไม่มีความทรงจ�า แต่ถ้ามันไม่กลับคืนมา
          ฉันก็คงไม่มีประโยชน์หรอก ต้องพยายามจ�าให้ได้เร็วๆ”
                “อื้อ ฉันก็จะช่วยด้วย”
                                                  ี
                                                           ี
                              ั
                มายูมิยืนยันอีกคร้งว่าจะช่วยเหลืออย่างเต็มท่ด้วยสีหน้าท่หนักแน่นและจริงจัง
          อาซาฮิดีใจมาก จับบ่ามายูมิแน่นพร้อมกล่าวค�าขอบคุณ
                     ื
                                                          ี
                ทว่าเมอมาคดดอีกทหลงโล่งใจแล้ว ผ้จัดการร้านเป็นคนท่พลงงานล้นเหลือมาก
                                                            ั
                     ่
                                 ั
                                           ู
                               ี
                            ู
                         ิ
          ในแง่หน่งก็เป็นบุคลิกนายจ้างท่เหมาะกับอาซาฮิทีเดียว ต่างกับความเยือกเย็นของมายูม  ิ
                ึ
                                ี
          ลิบลับเลยน้า อาซาฮิพึมพ�า
                “แบบนี้ก็แปลว่า...การเป็นผู้ใหญ่ไม่จ�าเป็นต้องเยือกเย็นเสมอไปสินะ”
                “ก็นะ ใช่ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วทุกคนจะสุขุมเยือกเย็นเหมือนกันไปซะหมด เพราะง้น
                                                                        ั
                                         31
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38