Page 42 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 42

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
                                             ่
                                             ึ

          เสนอว่าจะให้คนขับรถไปส่งตั้งแต่ก่อนปใหม่ แต่ชิซุราอิปฏิเสธอย่างสุภาพ
                นี่ไม่ใช่ปญหาของใคร เป็นปญหาของตนเอง

                           ้
                            ั
                           ู
                   ่
                                                      ั
                   ี
                                                ี
                       ็
                                          ู
                                    ั
                                           ั
                                          ้
                                              ั
                               ั
                                   ี
                                   ่
                                                           ู
                ในทสุดกจะได้รจกตวเองทตวเองไม่รจกสกท ความกงวลอยเหนอความคาดหวง
                                                                         ั
                                                              ื
                                                           ่
          นั่นเพราะเริ่มมั่นใจแล้วว่านาคากามิอาจเป็น ‘M’
                ท�าไมเขาถึงไม่ยอมเล่าเร่องในอดีต ถึงเจ้าตัวถูกเข้าใจผิดว่าไม่ใช่ ‘M’ แต่เป็น
                                   ื
          คุอน ถ้ามีเรื่องในอดีตที่ควรบอกก็ไม่น่าเพิกเฉยหรือเปล่า
                             ื
                                                   ิ
                                              ี
                ยกตัวอย่างเช่นเร่องครอบครัว พ่อแม่ พ่น้อง ย่งคนตามหาตัวเขามีมากเท่าไร
          ก็ยิ่งไม่น่าท�าเป็นเพิกเฉยได้
                หากตนในอดีตมีความสุข...
                                                                ี
                หลังออกเดินทางชิซุราอิไม่อาจท�าใจให้คึกคักได้เลย แม้เป็นเวลาเท่ยงวันท้องฟ้า
                                            ี
                                     ึ
                 ึ
          กลับมืดคร้ม สีหมองหม่นแลดูหนักอ้ง เมืองท่มองเห็นจากหน้าต่างรถไฟมืดมนจนยาก
          จะเชื่อได้ว่ายังอยู่ในช่วงสัปดาห์แรกของปใหม่
                                       ี
                ทิวทัศน์เมืองท่มีเหมือนกันทุกท่ ทิวทัศน์ท่ชิซุราอิไม่อาจแยกออกว่าเก่าหรือใหม่
                                               ี
                           ี
          ครึกครื้นหรือเงียบเหงา เพราะไร้ความทรงจ�าที่จะหยิบยกมาเปรียบเทียบ
                สถานที่ตามที่อยู่ คือบ้านในย่านที่อยู่อาศัย ห่างจากสถานีรถไฟฟ้าเล็กน้อย
                ...เป็นบ้านร้าง
                           ี
                บ้านหลังใหญ่ท่มองออกว่าเดิมทีเคยโอ่อ่างดงาม แม้ผ้าม่านปดบังหน้าต่างท�าให้
                           ี
          มองไม่เห็นข้างใน แต่ท่รับรู้ได้ทันทีว่าเป็นบ้านร้างเพราะกระจกขุ่นมัว และสวนมีหญ้า
          รกรุงรังทั้งที่เป็นฤดูหนาว
                                          ึ
                พอเปดประตูร้ว เสียงเอ๊ยดอาดดังข้นปฏิเสธผู้บุกรุก หลังก้าวไปได้สองสามก้าว
                                  ี
                           ั
                                                           ี
          ขาของชิซุราอิก็สะดุดกับอะไรบางอย่าง ตอนแรกคิดว่าคงเป็นขยะท่โดนขว้างเข้ามา แต่
          มันคือรูปป้นกระต่าย
                                 ั
                                                  ึ
                หากมองดูดีๆ จะเห็นร้วเหล็กดัดตกแต่งสวนข้นสนิม กับกระถางต้นไม้จ�านวน
                                         40
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47