Page 46 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 46

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
                                             ่
                                             ึ

          ใช้ชีวิตได้ตามปกติ ความสัมพันธ์เลยกลับมาเป็นพ่อแม่ลูกธรรมดาดังเดิม
                ครั้งที่สองตามความทรงจ�าของน้าคือสมัยเรียนอยู่ชั้นประถมต้น พอรู้ว่าอาการ

          ความจ�าเส่อมของลูกจะเกิดข้นซ้าซากแบบเร้อรัง พ่อแม่ช็อกเป็นอย่างมาก และนับต้งแต่
                 ื
                              ึ
                                                                       ั
                                 �
                                          ื
          นั้นความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาก็เริ่มแปลกไปทีละนิดๆ
                แม่มักมาปรับทุกข์กับน้าอยู่เสมอๆ แต่พอน้าแต่งงานและคลอดลูกชายคนโต
                  ั
                                             ี
          เวลาได้มาน่งปรึกษากันก็ลดลง ส่วนตากับยายท่คอยรับฟงปญหาอีกทางก็เร่มเจ็บปวย
                                                                  ิ
          ออดๆ แอดๆ จากนั้นไม่นานแม่กับน้าต้องเผชิญช่วงเวลายากล�าบากจากการสูญเสียทั้ง
          พ่อและแม่ติดๆ กัน

                ความจ�าเส่อมคร้งท่สาม คือระหว่างเรียนอยู่ช้นมัธยมหน่ง ทว่าน้ามารู้หลังผ่าน
                        ื
                            ั
                                                         ึ
                                                 ั
                              ี
                            ั
                                                         ั
          ไปได้คร่งปกว่าแล้ว ตอนน้นน้าไม่ได้สังเกตเลยแม่แบกความทุกข์ท้งหมดเอาไว้เพียงล�าพัง
               ึ
          พอเวลาผ่านไปน้าถึงเพิ่งนึกสงสัย ‘หรือว่าเป็นอีกแล้ว’
                แม่หย่าร้างและย้ายกลับมาอาศัยอยู่บ้านหลังนี้ซึ่งเป็นบ้านเกิด
                                                                     ี
                                                   ึ
                                                                 ี
                    ี
                      ี
                คร้งท่ส่น่าจะหลังจากย้ายบ้านมาได้ไม่นาน น้าซ่งอาศัยอยู่ละแวกน้มาเย่ยมแม่
                  ั
          ท่บ้านและสังเกตเห็นความผิดปกติ เพราะตัวเขาคิดว่าน้าเป็นแขกแปลกหน้าท่เพ่งเจอกัน
                                                                  ี
           ี
                                                                    ิ
          ครั้งแรกจึงยกชามาเสิร์ฟอย่างสุภาพ ส่วนแม่ไม่ได้เอ่ยถึงอาการความจ�าเสื่อมเลย
                “น้าเสียใจมาตลอดเลยว่าตัวเองน่าจะหนักแน่นและช่วยเหลือพ่ให้ได้มากกว่าน  ้ ี
                                                              ี
          เสียใจมากจริงๆ ทั้งกับพี่สาวที่เสียไปและตัวเธอด้วย”
                น้าดึงข้อมูลในความทรงจ�า บอกเล่าว่าชิซุราอิเติบโตมาได้อย่างไร
                ระหว่างน้นท้งสองคนก็เปล่ยนมาพูดคุยไปพลาง ท�าความสะอาดบ้านไปพลาง
                                    ี
                       ั
                          ั
          ซ่งเป็นจุดประสงค์ด้งเดิมของน้าท่มาท่น่ ภาพน้ายืนขัดกระจกหน้าต่างดูเหมือนกับการ
                                  ี
                        ั
                                       ี
                                      ี
           ึ
          สารภาพบาปหรืออะไรสักอย่าง
                          ั
                “แต่ถึงอย่างน้นก็เถอะ ถึงน้ารู้สึกผิดมากแค่ไหนก็ตามหาเธอไม่เจอ หรือแม้แต่
          เรื่องจัดการบ้านหลังนี้ให้สะอาดเรียบร้อยก็ยังท�าไม่ได้เลย...ได้แค่ใช้ชีวิตหมดไปแต่ละวัน
                                         44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50