Page 36 - อ่านฟรี! TSUNAIDE~YES KA NO KA HANBUNKA BANGAIHEN 4~
P. 36

MICHI ICHIHO


                                                      ื
                อะไรกันน่ แบบน้มันเหมือนฉันเป็นฝายปรึกษาเร่องกลุ้มใจเลยไม่ใช่รึไง พอ
                        ี
                             ี
          ตระหนักถึงความน่าสมเพชของตัวเอง เหล้าก็ชักจะฝดคอชอบกล
                “บอกชิตาระซังไปตรงๆ ก็ได้นี่นา”

                แถมหมอนี่ยังให้ค�าแนะน�ากันเสร็จสรรพ ถ้าท�าได้ก็คงไม่ล�าบากอย่างนี้หรอก
                “ใครจะบอก”

                “ก็เป็นชีฟโปรดิวเซอร์กับเจเนรัลโปรดิวเซอร์ไม่ใช่เหรอ? ไงๆ ชิตาระซังก็ยังเป็น

          เจ้านาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาต้องคอยช่วยโซมะอยู่แล้ว”
                  ่
                  ื
                                                 ั
                         ้
                         ั
                                     ิ
                เรองพรรค์นนซาคาเอะรู้ดีย่งกว่าดี ชายคนน้นมักท�าตัวเหมอนไม่คิดอะไรท้งท ี ่
                                                            ื
                                                                       ั
                    ิ
                         ื
          คิดอยู่เสมอ ย่งเป็นเร่องของซาคาเอะย่งจริงจังเป็นท่สุด ไม่ว่าจะเป็นตอนท่ปล่อยมือหรือ
                                                               ี
                                      ิ
                                               ี
              ี
                                  ั
                                                   ึ
                                     ั
                 ึ
          ตอนท่ดึงข้นมา ความแน่ใจในจุดน้นท้งน่ากลัวและหนักอ้ง ซาคาเอะยืนกรานว่า ฉันจะไม่
          ยืมมือหมอนั่น
                “นายก็ห้ามพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องเด็ดขาดล่ะ”
                “ถ้าฉันพูด นายจะ...?”
                ตัดเพ่อน ท้งสองโพล่งออกมาเป็นเสียงเดียว พร้อมเพรียงกันอย่างงดงามจน
                     ื
                         ั
          มุตสึโตะหัวเราะเอิ๊กอาก ไม่ได้ดื่มเหล้าสักหยดแท้ๆ ยังอุตส่าห์ร่าเริงขนาดนั้นได้นะ
                                            ั
                “แค่ได้เห็นแง่มุมท่สมเป็นมนุษย์แบบน้นของโซมะก็รู้สึกแตกต่างจากเดิมแล้วล่ะ”
                             ี
                “เรื่องของฉัน”
                “ฉันยังจ�า VTR ที่นายเคยท�าสมัยประจ�ารายการข่าวเย็นได้นะ”
                จู่ๆ มุตสึโตะก็เก็บรอยยิ้มกลับไปแล้วพึมพ�า
                        ้
                                                                ่
                “เรื่องหมูบานชายขอบในหุบเขา อันที่ตายายสามีภรรยาเดินกระยองกระแยงไป
                                                                       ่
                       ่
          ตามทางบนภูเขาเพ่อไปไหว้รูปปันจิโซ  ระหว่างทางก็จับมือกัน คอยระวังพ้นให้กันและกัน
                                                               ื
                        ื
                                     5
          5  รูปปันพระโพธิสัตว์ ท�าจากหิน มักตั้งอยู่ตามเส้นทางสัญจร คนญี่ปุนเชื่อว่าเป็นผู้คุ้มครองนักเดินทาง
                                         33
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41