Page 33 - อ่านฟรี! TSUNAIDE~YES KA NO KA HANBUNKA BANGAIHEN 4~
P. 33

่ ื
                                    เชอมใจถึงกัน

                                     ิ
                     ี
                                                     ี
                                                                       ึ
                                              ั
                                                   ื
                หมอน่เอาแต่พูดจาถูกต้องท่มแทงใจมาต้งแต่เม่อก้แล้ว ซาคาเอะท�าหน้าบ้งตึง
          กระดกวิสกี้ดื่ม ทันใดนั้นมุตสึโตะก็เอ่ยขึ้นว่า “ขอโทษ”
                “หา?”
                “เปล่า ถ้าท�าให้นายไม่สบายใจสักแวบ ฉันก็รู้สึกผิดน่ะ”
                ครั้งหนึ่งในอดีตมุตสึโตะเคยเก็บง�าความทุกข์ทรมานไว้ไม่กล้าบอกใคร สุดท้าย

          จึงสั่งสมจนระเบิดตูม ชีวิตของซาคาเอะกับชิตาระก็โดนผลกระทบไม่น้อย แม้ต่างคนต่าง

                      ื
                                                                     ั
                         ั
                                                   ั
          จงใจไม่แตะต้องเร่องน้น แต่บางทีก้อนท่อยู่ในใจมุตสึโตะน่นคงไม่มีวันเลือนหายไปช่วชีวิต
                                      ี
                “งี่เง่า”
                ซาคาเอะบ่ายเบี่ยงเบาๆ ก่อนบอกว่า “ดื่มสิ” แล้วยื่นเมนูเครื่องดื่มใส่อีกฝาย
                “เอาแต่ดื่มชาอู่หลงอยู่ได้”
                “ไม่ล่ะ วันนี้ฉันขับรถกลับ ว่าแต่เมื่อกี้แอบหรูหราเนอะ”

                “ตรงไหน”
                “โปรดวเซอร์รายการยอดฮตสามคนอย่กนพร้อมหนา เทจะตาย อารมณเหมือน
                                                      ้
                                             ั
                                            ู
                                                         ่
                     ิ
                                    ิ
                                                                    ์
          ยอดฝีมือมาพบกันไง”
                “อย่ารวมฉันเข้าไปด้วยสิ”
                “พูดอะไรอย่างนั้น”
                                                ี
                                                               ื
                มุตสึโตะหัวเราะก่อนปรายตามองเก้าอ้ว่างท่ชิตาระน่งอยู่จนถึงเม่อครู่ “ลืมแสดง
                                            ี
                                                      ั
          ความยินดีจนได้”
                “เรื่องอะไร วันเกิดเรอะ”
                “ไม่ใช่ ไม่สิ ไม่รู้ว่าใช่รึเปล่า แต่ฉันหมายถึงยินดีด้วยท่ได้ท�ารายการกับโซมะอีก
                                                       ี
          ต่างหากล่ะ เขาดีใจใช่ม้า?”

                “...ไม่รู้สิ”

                “ไม่เอาน่า เขาหลงใหลงานของนายมาตลอดเลยไม่ใช่รึไง”


                                         30
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38