Page 32 - อ่านฟรี! TSUNAIDE~YES KA NO KA HANBUNKA BANGAIHEN 4~
P. 32

MICHI ICHIHO


                “รู้แล้วๆ ...เขาว่างั้นน่ะ มิโยชิ ไปดื่มเป็นเพื่อนฉันได้ไหม?”
                “เอ่อ ฉันเองก็ดีใจ แต่ว่า... ขอโทษด้วยที่ต้องมาเกรงใจ”

                “ไม่หรอกครับ ผมตั้งตารอดูรายการอยู่นะ”

                มุตสึโตะโบกมืออย่างเป็นมิตรพลางมองส่งท้งสอง ท่น่งของชิตาระหลงเหลือเพียง
                                                ั
                                                      ั
                                                     ี
          แก้วเปล่าและอุปกรณ์กินอาหาร
                “ท�าอะไรของนาย”

                ซาคาเอะขมวดคิ้ว
                                        ิ
                                     ็
                                                               ิ
                                  ี
                                              ี
                                             ั
                       ็
                “เปล่า กแหม นานๆ ทจะเหนชตาระซงดใจอย่างเป็นธรรมชาตขนาดนนนนา?
                                                                      ี
                                                                      ่
                                                                    ้
                                                                    ั
                               ื
                                              ี
                                             ี
          ให้ความรู้สึกว่า อะ อยู่กับเพ่อนแล้วเป็นอย่างน้น่เอง แปลกใหม่ดี ฉันเลยคิดว่าเขาคง
          อยากคุยกับคนนั้นต่อ”
                                              ี
                ดูเหมือนมุตสึโตะจะสังเกตเห็นความเปล่ยนแปลงน้นเช่นกัน สมแล้วท่รู้จักกับ
                                                      ั
                                                                    ี
          ชิตาระมานานกว่า
                “จะชวนมิโยชิซังมาร่วมวงด้วยก็ได้อยู่หรอก แต่คิดดูสิ โซมะน่ะท�าตัวไม่เป็นมิตร
                            ี
                           ี
          เกินไปแล้ว เขาเป็นรุ่นพ่ท่อาวุโสกว่าต้งเป็นสิบปี แต่นายกลับรับนามบัตรอย่างกับเขาเป็น
                                     ั
          เซลส์ขายของตามบ้าน แถมไม่ให้นามบัตรตัวเองอีก...”
                “ใครจะพกนามบัตรเดินไปเดินมาในวันเสาร์เล่า”
                “วันธรรมดาก็คงไม่พกอยู่ดีสิท่า”
                พอโดนมองออกอย่างง่ายดาย ซาคาเอะท่รู้สึกเสียเปรียบจึงส่งวิสก้เพ่มเป็นการ
                                                                 ี
                                                            ั
                                                                  ิ
                                               ี
          กลบเกลื่อน ก่อนจะเอ่ยว่า “แล้ว?” เพื่อเปลี่ยนหัวข้อ
                “จะปรึกษาเรื่องอะไร ฉันไม่มีค�าแนะน�าให้หรอกนะ”
                “ก็ต้องเป็นแค่ข้ออ้างแน่นอนอยู่แล้ว”
                “อย่าโกหกอะไรชวนสับสนสิ”
                “ถ้าจะปรึกษาใครสักคน ฉันเองก็เลือกที่ปรึกษาเหมือนกันแหละ”


                                         29
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37