Page 34 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 34
อุบำยลับจับทำนอองุบำยลับจับทำนออง
32 อ
½นหยุดตกแล้ว ท้อง¿‡ำก็ใกล้จะมืดแล้วเช่นกัน
ผู้ที่พวกนำงรอคอยล้วนไม่ได้พบแม้แต่เงำ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็แล้วกันไป
หลำนเยว่เลยถือโอกำสก่อนที่¿‡ำจะมืดประคองจูเหยียนอู่เร่งรุดลงเขำ แต่ไม่
คำดคิดว่ำ½นตกทำงจะลื่น จูเหยียนอู่จึงหกล้มท�ำให้เท้ำพลิก นำงเจ็บจนใบหน้ำ
เต็มไปด้วยหยำดน�้ำตำและท�ำได้แค่นั่งอยู่บนพื้นกระดุกกระดิกไปไหนไม่ได้
นี่ควรจะเรียกว่ำเคลื่อนทัพออกÈึกยังไม่ทันได้ชัยชนะตัวก็มำตำยเสียก่อน
ใช่หรือไม่
สำมีที่ต้องกำรก็ยังหำไม่พบ เกรงว่ำตัวเองคงต้องตำยอยู่บนเขำอู๋หมี
นี่ก่อน
ตอนนี้ก็ช่ำงประจวบเหมำะยิ่งนักดันมำติดอยู่กลำงเขำพอดี จะกลับไป
ในÈำลำตรงน�้ำพุร้อนก็ไกลเกินไป จะลงเขำก็ยังต้องอีกระยะหนึ่ง เท้ำนำงเจ็บจะ
ตำยอยู่แล้ว หำกกระโดดขำเดียวลงเขำเกรงว่ำคงต้องหกล้มอีกครั้ง...
“จะท�ำอย่ำงไรดีเจ้ำคะ คุณหนู...บ่ำวไปที่เชิงเขำหำคนขึ้นมำแบกคุณหนู
ลงเขำดีหรือไม่เจ้ำคะ” หลำนเยว่ร้อนอกร้อนใจจนน�้ำตำไหลออกมำ นำงใช้
ชำยแขนเสื้อเช็ดใบหน้ำอยู่ตลอด “ไม่ได้สิ เมื่อบ่ำวไปคุณหนูก็อยู่ที่นี่คนเดียว ¿‡ำ
ก็ใกล้จะมืดแล้ว เรื่องคนร้ำยนั่นช่ำงเถอะ หลำยป‚นี้ไม่ได้พบคนบนเขำแม้แต่
ครึ่งคน แต่ผู้ใดจะรู้ว่ำมีหมี เสือดำว หรือแมวภูเขำกินคนอะไรเช่นนั้นหรือไม่...
ต้องโทÉบ่ำวที่โตมำตัวเล็กแบกคุณหนูลงเขำไม่ไหว...”
หลำนเยว่พูดไปก็ยิ่งร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดังขึ้น เห็นแล้วจูเหยียนอู่
รู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริงๆ
ผู้ที่ควรร้องไห้คือนำงไม่ใช่หรือ เท้ำของนำงเจ็บจนจะตำยอยู่แล้วและ
คำดว่ำน่ำจะบวมแล้วด้วย หำกไม่รีบประคบน�้ำแข็งเกรงว่ำพรุ่งนี้คงต้องบวมจน
เหมือนหัวหมูแล้ว
“อย่ำร้องไห้เลย หำกเจ้ำร้องอีกหมีกินคนคงมำจริงๆ แล้ว”
“คุณหนู! ท่ำนอย่ำท�ำให้ข้ำตกใจสิเจ้ำคะ!”
