Page 38 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 38
อุบำยลับจับทำนอองุบำยลับจับทำนออง
36 อ
อ๋ำ? จูเหยียนอู่และหลำนเยว่ต่ำงมองเล่อเจิ้งเฉินด้วยควำมตื่นตกใจ
เขำเป็นถึงองค์ชำยเจ็ดผู้น่ำเกรงขำม เป็นเซียงอ๋องที่ตอนนี้มีชื่อเสียงไป
ทั่ว สถำนะสูงÈักดิìเพียงใดจะมำแบก ‘บุรุÉ’ ผู้หนึ่งซึ่งมีที่มำไม่ชัดเจนลงเขำหรือ
มีผู้ที่เมตตำและอ่อนโยนต่อผู้คนขนำดนี้ด้วยหรือ อย่ำเพิ่งพูดถึงว่ำทำงบนเขำ
เดินค่อนข้ำงล�ำบำก แผ่นหลังอันสูงÈักดิìนี่แบกคนหนึ่งคนทั้งยังต้องเดินอีกระยะ
หนึ่งอีก คนธรรมดำทั่วไปต่ำงก็อยำกจะร้องโวยวำยแล้ว แต่เขำกลับเอ่ยว่ำจะ
แบกนำงอย่ำงนั้นหรือ?
“ยังนิ่งอยู่ท�ำไม รีบขึ้นมำสิ!” เล่อเจิ้งเฉินพูดไปก็หันมองแม่นำงผู้นี้ไปด้วย
อย่ำงไม่วำงใจ นำงก�ำลังมองเขำอย่ำงตกตะลึง ท�ำให้คิ้วอันงดงำมของเขำขมวด
อีกครั้ง “ขำเจ้ำคงไม่ได้บำดเจ็บทั้งสองข้ำงกระมัง แม้แต่ป‚นขึ้นหลังของข้ำก็ไม่ได้
หรือ ช่ำงเถอะ ข้ำอุ้มเจ้ำเอง...”
พูดจบเล่อเจิ้งเฉินก็หมุนตัวจะมำอุ้มนำงที่นั่งอยู่บนพื้นขึ้นมำ...
“ไม่ใช่!” จูเหยียนอู่ได้สติกลับมำและจับมือเขำไว้แน่น ใบหน้ำที่เดิมทีแข็ง
ค้ำงจนขำวซีดบัดนี้แดงระเรื่อเล็กน้อย “พวกเรำไม่รู้จักกันมำก่อน มิบังอำจรบกวน
คุณชำยเช่นนี้จริงๆ หลังจำกคุณชำยลงเขำขอให้ช่วยหำคนสักสองสำมคนขึ้นมำ
แบกข้ำลงเขำก็พอแล้ว ตัวข้ำหนักมำก คุณชำยคนเดียวอำจจะแบกข้ำไม่ไหว...”
เล่อเจิ้งเฉินมองนำงแวบหนึ่งด้วยควำมขบขัน “เจ้ำกังวลว่ำข้ำจะไม่ทัน
ระวังท�ำเจ้ำตกลงมำหรือ ข้ำเป็นผู้½ƒกยุทธ์เดินแค่ไม่กี่ก้ำวไม่ถึงกับท�ำเจ้ำตกลงมำ
หรอก ว่ำไปแล้วเจ้ำไม่กลัวว่ำพอข้ำลงเขำก็ลืมเจ้ำ ทิ้งให้พวกเจ้ำอยู่ท่ำมกลำง
เขำอันมืดมิดหรือ”
ควำมหมำยของเขำคือนำงควรฉลำดหน่อย ตอนนี้นำงควรจะเกำะติด
เขำที่เป็นขอนไม้เพียงท่อนเดียวที่ลอยอยู่ในทะเลอันกว้ำงใหญ่นี้ไว้ให้แน่นถึงจะ
ถูก...
จูเหยียนอู่มองเขำเงียบๆ “½นตกหนักขนำดนี้คุณชำยก็ยินยอมมำตำม
นัดแล้ว ข้ำคิดว่ำคุณชำยไม่ใช่คนที่จะทิ้งข้ำไว้บนเขำโดยไม่สนใจไยดีพรรค์นั้น
เป็นแน่”
“เจ้ำพูดได้มีเหตุผล” เขำพยักหน้ำยิ้มๆ “เพียงแต่จิตใจของคนยำก
