Page 37 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง

ซงอวี่ถง 35
ซงอวี่ถง

หัวหมุนแล้ว
“ใช่ ข้ำมำแล้ว” เล่อเจิ้งเฉินมองดูนำงแล้วเอ่ยนิ่งๆ ว่ำ “ขออภัยด้วย เมื่อ
ครู่นี้พอขึ้นเขำมำก็ถูก½นตกหนักกักตัวไว้ ดังนั้นจึงมำช้ำ”

“ไม่เป็นไร มำก็ดีแล้ว” เขำรักÉำสัญญำที่ให้ไว้อย่ำงเคร่งครัดจริงๆ นำง
ซำบซึ้งจนไม่รู้จะพูดสิ่งใดดี กำรที่ได้พบเขำในตอนนี้เวลำนี้ช่ำงคล้ำยกับกำร
พบพระโพธิสัตว์องค์เป็นๆ เสียจริง
เล่อเจิ้งเฉินมองนำงและอยำกจะถำมนำง แต่ฉับพลันนั้นกลับตระหนัก

ได้ว่ำเวลำนี้นำงนั่งอยู่บนพื้นเลยอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้ “เจ้ำเป็นอะไรไป ได้รับ
บำดเจ็บหรือ”
เดิมทีนำงยังไม่เป็นอะไร แต่พอถูกเขำถำมอย่ำงอ่อนโยนจูเหยียนอู่ก็รู้สึก

ไม่ได้รับควำมเป็นธรรมขึ้นมำทันที จมูกร้อน ขอบตำแดงรื้น น�้ำตำหยดหนึ่ง
พลันไหลลงมำโดยไม่คำดคิด นำงตกใจจนรีบยื่นมือมำเช็ดออก จำกนั้นก็ผิน
ใบหน้ำหนี

น่ำอำยจริงๆ! มำร้องไห้อย่ำงน่ำเวทนำต่อหน้ำเขำเสียได้ กำรแสดงละคร
ที่ไม่ได้เรื่องพรรค์นี้ไม่ได้อยู่ในบทเดิมที่นำงจะใช้ล่อลวงบุรุÉผู้นี้เสียหน่อย
เห็นเจ้ำนำยน�้ำตำไหลหลำนเยว่ก็รู้สึกปวดใจและอดที่จะร้องไห้ไม่ได้

เช่นกัน “คุณ...นำยท่ำนของข้ำหกล้มเท้ำพลิกขอรับ...คุณชำยท่ำนนี้ ท่ำนกับข้ำ
ช่วยกันประคองนำยท่ำนลงเขำได้หรือไม่ขอรับ”
เล่อเจิ้งเฉินมองพวกนำงสองคนแวบหนึ่ง เดิมทีเขำยังคงโกรธเล็กน้อย
ที่สตรีสองนำงนี้หลอกเขำ แต่เวลำนี้พวกนำงน่ำสงสำร อีกทั้งควำมรู้สึกลึกซึ้ง

ของนำยบ่ำวที่ได้เห็นก็ท�ำให้เขำใจอ่อนอยู่บ้ำง ว่ำไปแล้ว กำรที่สตรีแต่งกำยเป็น
บุรุÉในสมัยตงสวี้นั้นถือว่ำเป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไป อย่ำงไรเสียมันก็ท�ำให้

เดินทำงไปไหนมำไหนสะดวกขึ้น กำรที่แยกพวกนำงไม่ออกว่ำเป็นบุรุÉหรือสตรี
นับว่ำผิดที่เขำตำไม่มีแววเอง
คิดแล้วเขำก็เดินเข้ำมำโดยไม่พูดไม่จำ ฉับพลันก็หันหลังให้นำงแล้ว
นั่งยองลงมำ เผยแผ่นหลังอันกว้ำงใหญ่อย่ำงใจกว้ำง “ขึ้นมำเถอะ ข้ำแบกเจ้ำลง

เขำเอง”