Page 39 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 39

ซงอวี่ถง 37
                                                              ซงอวี่ถง

           คำดเดำ กำรขึ้นเขำลงเขำนี้ช่ำงเหน็ดเหนื่อยเสียจริง บำงครั้งกำรเปลี่ยนใจก็เป็น
           เรื่องปกติของคนเรำ เจ้ำอยำกเดิมพันดูหรือไม่”
                  “ข้ำ...” เมื่อถูกเขำถำมเช่นนี้ จูเหยียนอู่จึงมองดวงตำอันอ่อนโยนและ

           งดงำมของเขำนิ่งๆ นำงไม่รู้จริงๆ ว่ำควรจะพนันดูหรือไม่
                  เซียงอ๋องเป็นผู้ที่คบค้ำด้วยยำกอย่ำงที่คำดไว้จริงๆ
                  ทั้งๆ ที่เสียงพูดอบอุ่นน่ำ¿ังขนำดนี้ ทั้งๆ ที่แววตำที่ใช้มองนำงอ่อนโยน
           และท�ำให้ผู้คนหลงใหลขนำดนั้น แต่ในค�ำพูดและกำรกระท�ำของเขำกลับมี

           ควำมเฉยชำและบีบบังคับผู้คนอยู่ในที
                  บุรุÉเช่นนี้ นำงสำมำรถวำงแผนต่อเขำได้จริงๆ หรือ?
                  เมื่อเผชิญหน้ำกับนัยน์ตำสีด�ำที่ลึกล�้ำไร้ก้นบึ้งของเขำคู่นี้ จูเหยียนอู่ก็

           เกิดควำมไม่แน่ใจครู่หนึ่ง แต่ก็แค่ชั่วพริบตำนั้นเท่ำนั้นเอง
                  เป็นเพรำะเจ็บเท้ำเกินไปจึงท�ำให้นำงกลัวไปพักหนึ่งใช่หรือไม่ นำงคือ
           ผู้ที่ตำยไปแล้วและกลับมำเกิดใหม่อีกครั้งหนึ่งเชียวนะ มีสิ่งใดน่ำหวำดกลัวกัน?

           ในเมื่อสวรรค์ให้โอกำสนำงเกิดใหม่เป็นคนเดิม ขอเพียงแต่นำงยินยอม ขอเพียง
           แต่นำงพยำยำมมำกพอ ย่อมเปลี่ยนแปลงอนำคตของตัวเองได้อย่ำงแน่นอน กำร
           เกิดและตำยไม่น่ำกลัว แล้วยังจะมีสิ่งใดน่ำกลัวอีก?

                  หลำนเยว่เห็นคุณหนูของนำงลังเลไม่เอ่ยค�ำใดเสียที ก็กลัวว่ำชั่วขณะ
           หนึ่งเจ้ำนำยจะสับสนแล้วป¯ิเสธเซียงอ๋องขึ้นมำจริงๆ เลยรีบเอ่ยอย่ำงอดไม่ได้
           ว่ำ “นำยท่ำน! ท่ำนให้คุณชำยแบกลงเขำเถอะ! ตัวของท่ำนเป‚ยกโชกไปหมด
           ทั้งยังได้รับบำดเจ็บอีก ท่ำนทนทรมำนต่อไปไม่ไหวอีกแล้วขอรับ!”

                  แม้จะบอกว่ำปกติคุณหนูของนำงไม่เรียบร้อยชอบวิ่งเล่นไปทั่วจนเป็น
           นิสัยแล้ว แต่อย่ำงไรเสียก็เป็นสตรี ไม่ต้องพูดถึงว่ำก่อนหน้ำนี้ไม่นำนเพิ่งจะ

           ตกน�้ำสลบไสลไม่ได้สติ ร่ำงกำยก็ยังไม่หำยเป็นปกติดี หำกตัวเป‚ยกแล้วมำ
           ค้ำงคืน นอนตำกลมบนเขำนี้อีก เช่นนั้นไม่ต้องสูญเสียชีวิตอีกครึ่งของคุณหนู
           หรือ?
                  “ข้ำคิดว่ำสำวใช้ของเจ้ำพูดถูก เจ้ำคิดว่ำอย่ำงไร” เล่อเจิ้งเฉินมองนำง

           โดยไม่กะพริบตำตั้งแต่ต้นจนจบ
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44