Page 33 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 33

ซงอวี่ถง 31
                                                              ซงอวี่ถง

                  “ข้ำไม่ได้รับปำกเจ้ำเสียหน่อย” จูเหยียนอู่พูดไปก็อดที่จะใช้สองมือกอด
           แขนทั้งสองข้ำงไว้ไม่ได้ นำงรู้สึกคันที่จมูกก่อนจะส่งเสียงจำมออกมำครั้งหนึ่ง
                  หลำนเยว่เห็นดังนั้นเลยรีบวิ่งไปหำเจ้ำนำยของนำงอย่ำงร้อนใจ “นำยท่ำน

           หนำวหรือไม่ ให้บ่ำวกอดท่ำนไว้หรือไม่”
                  จูเหยียนอู่มองนำงอย่ำงขบขัน “เจ้ำตัวเล็กเช่นนี้จะสำมำรถบังลมบัง½น
           แทนข้ำได้อย่ำงนั้นหรือ”
                  “ไม่สำมำรถบังลมบัง½นได้ แต่บ่ำวสำมำรถให้ควำมอบอุ่นนำยท่ำน...”

           ยังพูดไม่ทันจบหลำนเยว่ก็ส่งเสียงจำมออกมำครั้งหนึ่งเสียเอง
                  “เจ้ำดูเอำเถิด” จูเหยียนอู่ดึงนำงไปนั่งที่ด้ำนข้ำง “อย่ำยุ่งยำกในสิ่งไม่มี
           ประโยชน์เหล่ำนี้เลย เอำขนมที่พวกเรำน�ำขึ้นมำบนเขำออกมำกินเถอะ ข้ำหิว

           จะตำยอยู่แล้ว”
                  เอ๋? “เมื่อครู่นี้นำยท่ำนไม่ให้กินไม่ใช่หรือขอรับ”
                  “เมื่อครู่นี้ก็ส่วนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้ก็ส่วนตอนนี้ สองชีวิตของพวกเรำ

           นำยบ่ำวส�ำคัญกว่ำ จะรอคนก็ต้องมีชีวิตอยู่รอสิ ตอนนี้ข้ำทั้งหิว ทั้งเหนื่อย
           ทั้งมึน ต้องกินอะไรเสียหน่อย”
                  “ได้ขอรับ บ่ำวจะรีบจัดกำรเดีëยวนี้” หลำนเยว่ดีอกดีใจรีบเอำของใน

           ตะกร้ำออกมำจัดวำงบนโตะทีละอย่ำง “นำยท่ำนรีบกินเถอะขอรับ อยำกกินอะไร
           ก่อนดีขอรับ”
                  เมื่อมองดูขนมอร่อยมำกมำยละลำนตำหลำยชนิดที่อยู่ตรงหน้ำ ดวงตำ
           ทั้งคู่ของหลำนเยว่ก็ส่องแสงเป็นประกำย

                  “ดูเจ้ำดีอกดีใจ หิวมำกหรือ”
                  “นิดหน่อยขอรับ...”

                  “กินเถอะ” จูเหยียนอู่เลือกวุ้นกุ้ยฮวำที่ปกติหลำนเยว่ชอบกินชิ้นหนึ่งแล้ว
           คีบใส่ปำกนำง
                  “อ...อร่อย”
                  “เจ้ำนี่ตะกละที่สุด!”

                  “คุณหนูก็กินสักชิ้นเถอะ...”
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38