Page 33 - อ่านฟรี! อุบายลับจับท่านอ๋อง
P. 33
ซงอวี่ถง 31
ซงอวี่ถง
“ข้ำไม่ได้รับปำกเจ้ำเสียหน่อย” จูเหยียนอู่พูดไปก็อดที่จะใช้สองมือกอด
แขนทั้งสองข้ำงไว้ไม่ได้ นำงรู้สึกคันที่จมูกก่อนจะส่งเสียงจำมออกมำครั้งหนึ่ง
หลำนเยว่เห็นดังนั้นเลยรีบวิ่งไปหำเจ้ำนำยของนำงอย่ำงร้อนใจ “นำยท่ำน
หนำวหรือไม่ ให้บ่ำวกอดท่ำนไว้หรือไม่”
จูเหยียนอู่มองนำงอย่ำงขบขัน “เจ้ำตัวเล็กเช่นนี้จะสำมำรถบังลมบัง½น
แทนข้ำได้อย่ำงนั้นหรือ”
“ไม่สำมำรถบังลมบัง½นได้ แต่บ่ำวสำมำรถให้ควำมอบอุ่นนำยท่ำน...”
ยังพูดไม่ทันจบหลำนเยว่ก็ส่งเสียงจำมออกมำครั้งหนึ่งเสียเอง
“เจ้ำดูเอำเถิด” จูเหยียนอู่ดึงนำงไปนั่งที่ด้ำนข้ำง “อย่ำยุ่งยำกในสิ่งไม่มี
ประโยชน์เหล่ำนี้เลย เอำขนมที่พวกเรำน�ำขึ้นมำบนเขำออกมำกินเถอะ ข้ำหิว
จะตำยอยู่แล้ว”
เอ๋? “เมื่อครู่นี้นำยท่ำนไม่ให้กินไม่ใช่หรือขอรับ”
“เมื่อครู่นี้ก็ส่วนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้ก็ส่วนตอนนี้ สองชีวิตของพวกเรำ
นำยบ่ำวส�ำคัญกว่ำ จะรอคนก็ต้องมีชีวิตอยู่รอสิ ตอนนี้ข้ำทั้งหิว ทั้งเหนื่อย
ทั้งมึน ต้องกินอะไรเสียหน่อย”
“ได้ขอรับ บ่ำวจะรีบจัดกำรเดีëยวนี้” หลำนเยว่ดีอกดีใจรีบเอำของใน
ตะกร้ำออกมำจัดวำงบนโตะทีละอย่ำง “นำยท่ำนรีบกินเถอะขอรับ อยำกกินอะไร
ก่อนดีขอรับ”
เมื่อมองดูขนมอร่อยมำกมำยละลำนตำหลำยชนิดที่อยู่ตรงหน้ำ ดวงตำ
ทั้งคู่ของหลำนเยว่ก็ส่องแสงเป็นประกำย
“ดูเจ้ำดีอกดีใจ หิวมำกหรือ”
“นิดหน่อยขอรับ...”
“กินเถอะ” จูเหยียนอู่เลือกวุ้นกุ้ยฮวำที่ปกติหลำนเยว่ชอบกินชิ้นหนึ่งแล้ว
คีบใส่ปำกนำง
“อ...อร่อย”
“เจ้ำนี่ตะกละที่สุด!”
“คุณหนูก็กินสักชิ้นเถอะ...”