Page 58 - อ่านฟรี ซ่อนหาบุปผาแปลงโฉม

ซอนหำบุปผำแปลงโฉมอนหำบุปผำแปลงโฉม
56 ซ

แต่เขากลับมาขอโทÉนาง...
“ผู้ที่ต้องเอ่ยขอโทÉควรเป็นข้า หากไม่ใช่เพราะข้า เจ้าก็ไม่ต้องมาพบ
เจอกับสถานการณ์เช่นนี้” เหออวิ๋นลั่วก็เดินมานั่งเช่นเดียวกับนาง

“เช่นนั้นก็ถือว่าเราผิดกันคนละครึ่งเถอะ ท่านกับข้าจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด
ต่อกัน” เงียบไปครู่หนึ่ง หลินหยวนซีก็คิดถึงเรื่องหนึ่งได้ในฉับพลัน “แย่แล้ว ข้า
ลืมหยิบโบตั๋นของข้ามาด้วย ไม่รู้ว่าตอนกลับไปจะยังอยู่หรือไม่”
“ทางที่ดีพวกเราอย่าได้หวนกลับไป อีกสองสามวันข้าจะมาที่นี่เป็นเพื่อน

เจ้าอีกครั้งเพื่อเลือกซื้อกลับไปใหม่สักสองสามกระถาง”
“ไม่ได้ ข้าต้องรีบใช้มัน” เมื่อหลุดปากไปแล้วหลินหยวนซีก็แทบจะกัด
ลิ้นตัวเองเสีย นางหลุดปากพูดออกมาโดยไม่ทันระวังได้อย่างไร

เหออวิ๋นลั่วคล้ายกับจะไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีอะไรผิดปกติจึงเอ่ยสัญญา
ว่า “อีกสองวันข้าจะส่งโบตั๋นไปให้เจ้ากระถางหนึ่ง”
“ไม่ต้องหรอก พี่รองคงไม่ถือสาหากต้องมาที่เขาหลิงอู่แทนข้า”

เหออวิ๋นลั่วไม่ได้ดึงดันต่อ เขาหันไประแวดระวังกับความเคลื่อนไหว
ด้านนอกถ�้า หลินหยวนซีเหนื่อยมากจริงๆ โดยไม่ทันได้รู้ตัวใบหน้างดงามของ
นางก็ตกลู่ลง จากนั้นก็ส่ายเอนไปมา เหออวิ๋นลั่วเห็นดังนั้นจึงเอนศีรÉะนางให้

มาพิงกับบ่าของเขาอย่างระมัดระวัง
เหออวิ๋นลั่วก้มหน้าไปมองหลินหยวนซีอย่างอดไม่ได้ ขนตายาวงอน
เหมือนดั่งพัด ใบหน้าอ่อนหวานงดงามคล้ายกับภาพวาดที่ร่างออกมาทีละเส้นๆ...
หากไม่ใช่เพราะสีผิวที่คล�้าคงท�าให้ผู้คนคิดว่าเขาคือสตรีได้ง่ายๆ...ใจของ

เหออวิ๋นลั่วสั่นไหวเล็วน้อย เขาคิดไปถึงว่า¿่านซีเป็นสตรีได้อย่างไร
เหออวิ๋นลั่วสะบัดศีรÉะไปมา เขาพยายามรวบรวมความคิดของตัวเอง

ให้ไปสนใจความเคลื่อนไหวด้านนอก ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด เสียงร้องของ
อินทรีจึงดังขึ้น เป็นเสียงร้องแบบยาวก่อน แล้วค่อยตามมาด้วยเสียงร้องสั้นๆ
สามครั้ง
เหออวิ๋นลั่วตบเรียกหลินหยวนซีเบาๆ “¿่านซี ตื่นเถอะ”

หลินหยวนซีเปดเปลือกตาขึ้นอย่างง่วงงุน นางชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะรีบ